Öncelikle engelliler biz ailesine sevgiler saygılar sunuyorum. Buradaki hikayeri okuduğumda hep bende yazıyım diyordum ama nasip kısmet olmuyordu artık kısaca yazıyım (çenem düşmesse tabi..
) dedim ben de "o anımı"..
Yıl 1995 ekim Dinar'da okuyorum orta okulda nenemin yanında ailem köyde sonra o korkunç deprem şükür ki sülaleden kimseye bişey olmadı ben de okullar kapanınca deprem yüzünden köye döndüm ailemin yanına çadırda kalıyoruz ev yarım hasar köyde iyiyim mutluym çocukluk hopla zıpla çelik çomak oyna durmadan top oyna kuzu otlat .) bizimkiler okuldan kalmamam için birde köyde rezil olmamam için yakın köyden birilerin çocuğuyla ve onun babasıyla birlikte Ispartanın Yalvaç ilçesine gönderdi yatılı okumaya kabul ettiler
neyse yerleştirdiler bizi yurda 13 yaşındaym daha ilk defa uzak bi yere gidiosun ama çabuk kaynaştım bir hafta da yine futbol arkaşları buldum yurttan gece ders çalışmadan etütten kaçmaya bile başlamıştık antalyalı arkadşlarla. neyse 15 gün oldu olmadı pazartesi sabahı yurttan okula gidiyoruz tam çarşı içinden geçerken hoca amca emekli imam elma yüklü pikabıyla(komyonet) arkadan güm vuruyor benimle beraber 2 kişiye daha Antalyalı çocuklara. en ağırı benmişim hayatımın dönüm noktalarından biri kader...
sonradan öğrendik diğer arkadaşların durumu hafifmiş beni altına aldı araba sıkışmışım yol ile arabanın arasında altında farketmemişler baya bir gittikten sonra durmuş araba adamın gözünü güneş almış dediğine göre ceza meza almadı kısa süre yattı birde tazminat o kadar...
ben bayılmışm arabanın altında gözümü açtığımda arabanın altından çekiyorlardı beni gözüm sadece giri okul pantolununa takıldı yırtılmış boydan ben utangaçlılka onu örtmeye çalışıyorum kalkamıyorum tabi doğrulamıyorum sedyeye atıp yolun karşısındaki hastaneye oradan Isparta devlet hastanesine bizimkilerin daha haberi yok çocuklarını okula gönderdiler yerleştğini öğrendiler yakın köylü adamdan o kadar tel falan yok köyde zaten çadırda kalıyorlar ben de hiç arayamadım 15 gün boyunca ıspartaya gelince oradaki hademe osman abi bizim köylü tanıyo beni hemen ıspartadaki gardiyan amcama haber yolluyorlar ambulansa alıp amcam da yanımda Eğirdire orada kırk çıkık olmadğını anlayınca son durak Antalya Akdeniz Üniversitesi hastanesine geliyorum oradaki doktor kızmış ambulansdakilere ben baygınım tabi bilmiyorum amcam anlattı sonra neden korsesiz getirdiniz bu çocuğu böyle gelir mi die o zaman yolların halini siz düşünün artık belki daha fazla hasar oldu onların yüznden belimde..
Beni ameliyata alıyorlar prof. girio ameliyata adını hatırlamıyorum (Allah razı olsun ondan) uzun sürmüş bizimkilere haber ediolar Dinara neneme dayıma oradan köye bizimkiler tarlada şok oluyorlar tabi dayımın taksiyle fınnn Antalya akdeniz üniversitesne yol geçmek bilmemiştşr tabii ben ayıldğmda yoğun bakımdan yukarı çıktığmda yoktu daha onlar başımda amcam hala ne oldğunu anlayamıorm ne zman kalkcam diye düşünüyorum...
ve şimdi bile hatrladığım o sahne Allah kimseye yaşatmasın o zmana kadar hiç ağlamamışdım araba çarpttğından beri sersem gibiydim resmen anam babam gelince odaya hüngür hüngür ağlayınca ben de tutamadım kendimi artık boşaldım ne kadar ağladım hatrlayamıyorum onları zorla çıkardılar sakinleştirmeye çalıştılar oğullarını okuttrmak için geri kalmasın diye gönderdiler nerden bilsinler böyle olacağıını herhlde beni de uyutmuşlar..
onlara ilk söylenen omirilk felci yürüyemez artık hangi doktor söylediyse sonradn yavaş yavaş his gelmye başlayınca yürür ama koltuk değneyiyle demişler doktorlar Lumber 2 kırığı dediler rabbime şükürler olsun ucuz yırttmışım üstlerde deilmiş belin alt kısmında hasar olmuş bir ay hiç kalkmadan yattım ağzı yukarı üniverste hastansnde başımda anneciğim sonra oturttlar doğru sigrta karşılamdğı için o zamanlar Antalya devlet hastanesine orada sonra bi ameliyat daha oldum 3 ayda orada kaldım orada adını unutmam emeği çoktur nejat hoca fizik tedavici çok ilgilendi ayağa kaldırdı 2 değnekle de olsa öyle gönderdi köyüme
küçük olmam belki şansımdı hayata adapte olmam 2 yılı buldu o zman zarfında sürekli fizik tedavi ve bol bol yürümekle geçti son durum ayaklarda desteksiz düşük ayak sorunu dio doktorlar his az dizden aşağıda afo pafo kullandım köyden dinara göç edip ortaokula 4 yıl aradan sonra başlamak da geç de olsa iyi fikirdi
annemn desteği ailemn desteğyle çekindm giremedim açıkcası hayata ama sokağa çıka çıka kendimizi kabullendire kabullendire topluma biz de aşıyoruz bazı sorunları
üzerinden 16 yıl geçti Allaha şükür diyorum Allahım herkese sağlık versin hayatta en önemlisi sağlık...yaklaşık bir yıl oldu evleneli (görücü usulü) sevgili eşim hamile Allahım ona kolaylık versin bütün hamile bayanlara ççok zorrr...
Şimdi heyecanla yavrumuzun gelmesini bekliyoruz bir ayımız var başka bişey düşünemiyo insan..
beni dinlediyseniz sıklmdan teşekkür ederim sıkmadım işallah yazım hataları cümle düşüklükleri için özür dilerim kompizasyonum hep düşükdü zaten sevmiyordum edebiyat hocamı..)) saygılar sevgiler..)
) dedim ben de "o anımı"..Yıl 1995 ekim Dinar'da okuyorum orta okulda nenemin yanında ailem köyde sonra o korkunç deprem şükür ki sülaleden kimseye bişey olmadı ben de okullar kapanınca deprem yüzünden köye döndüm ailemin yanına çadırda kalıyoruz ev yarım hasar köyde iyiyim mutluym çocukluk hopla zıpla çelik çomak oyna durmadan top oyna kuzu otlat .
) bizimkiler okuldan kalmamam için birde köyde rezil olmamam için yakın köyden birilerin çocuğuyla ve onun babasıyla birlikte Ispartanın Yalvaç ilçesine gönderdi yatılı okumaya kabul ettiler neyse yerleştirdiler bizi yurda 13 yaşındaym daha ilk defa uzak bi yere gidiosun ama çabuk kaynaştım bir hafta da yine futbol arkaşları buldum yurttan gece ders çalışmadan etütten kaçmaya bile başlamıştık antalyalı arkadşlarla. neyse 15 gün oldu olmadı pazartesi sabahı yurttan okula gidiyoruz tam çarşı içinden geçerken hoca amca emekli imam elma yüklü pikabıyla(komyonet) arkadan güm vuruyor benimle beraber 2 kişiye daha Antalyalı çocuklara. en ağırı benmişim hayatımın dönüm noktalarından biri kader...
sonradan öğrendik diğer arkadaşların durumu hafifmiş beni altına aldı araba sıkışmışım yol ile arabanın arasında altında farketmemişler baya bir gittikten sonra durmuş araba adamın gözünü güneş almış dediğine göre ceza meza almadı kısa süre yattı birde tazminat o kadar...
ben bayılmışm arabanın altında gözümü açtığımda arabanın altından çekiyorlardı beni gözüm sadece giri okul pantolununa takıldı yırtılmış boydan ben utangaçlılka onu örtmeye çalışıyorum kalkamıyorum tabi doğrulamıyorum sedyeye atıp yolun karşısındaki hastaneye oradan Isparta devlet hastanesine bizimkilerin daha haberi yok çocuklarını okula gönderdiler yerleştğini öğrendiler yakın köylü adamdan o kadar tel falan yok köyde zaten çadırda kalıyorlar ben de hiç arayamadım 15 gün boyunca ıspartaya gelince oradaki hademe osman abi bizim köylü tanıyo beni hemen ıspartadaki gardiyan amcama haber yolluyorlar ambulansa alıp amcam da yanımda Eğirdire orada kırk çıkık olmadğını anlayınca son durak Antalya Akdeniz Üniversitesi hastanesine geliyorum oradaki doktor kızmış ambulansdakilere ben baygınım tabi bilmiyorum amcam anlattı sonra neden korsesiz getirdiniz bu çocuğu böyle gelir mi die o zaman yolların halini siz düşünün artık belki daha fazla hasar oldu onların yüznden belimde..
Beni ameliyata alıyorlar prof. girio ameliyata adını hatırlamıyorum (Allah razı olsun ondan) uzun sürmüş bizimkilere haber ediolar Dinara neneme dayıma oradan köye bizimkiler tarlada şok oluyorlar tabi dayımın taksiyle fınnn Antalya akdeniz üniversitesne yol geçmek bilmemiştşr tabii ben ayıldğmda yoğun bakımdan yukarı çıktığmda yoktu daha onlar başımda amcam hala ne oldğunu anlayamıorm ne zman kalkcam diye düşünüyorum...
ve şimdi bile hatrladığım o sahne Allah kimseye yaşatmasın o zmana kadar hiç ağlamamışdım araba çarpttğından beri sersem gibiydim resmen anam babam gelince odaya hüngür hüngür ağlayınca ben de tutamadım kendimi artık boşaldım ne kadar ağladım hatrlayamıyorum onları zorla çıkardılar sakinleştirmeye çalıştılar oğullarını okuttrmak için geri kalmasın diye gönderdiler nerden bilsinler böyle olacağıını herhlde beni de uyutmuşlar..
onlara ilk söylenen omirilk felci yürüyemez artık hangi doktor söylediyse sonradn yavaş yavaş his gelmye başlayınca yürür ama koltuk değneyiyle demişler doktorlar Lumber 2 kırığı dediler rabbime şükürler olsun ucuz yırttmışım üstlerde deilmiş belin alt kısmında hasar olmuş bir ay hiç kalkmadan yattım ağzı yukarı üniverste hastansnde başımda anneciğim sonra oturttlar doğru sigrta karşılamdğı için o zamanlar Antalya devlet hastanesine orada sonra bi ameliyat daha oldum 3 ayda orada kaldım orada adını unutmam emeği çoktur nejat hoca fizik tedavici çok ilgilendi ayağa kaldırdı 2 değnekle de olsa öyle gönderdi köyüme
küçük olmam belki şansımdı hayata adapte olmam 2 yılı buldu o zman zarfında sürekli fizik tedavi ve bol bol yürümekle geçti son durum ayaklarda desteksiz düşük ayak sorunu dio doktorlar his az dizden aşağıda afo pafo kullandım köyden dinara göç edip ortaokula 4 yıl aradan sonra başlamak da geç de olsa iyi fikirdi
annemn desteği ailemn desteğyle çekindm giremedim açıkcası hayata ama sokağa çıka çıka kendimizi kabullendire kabullendire topluma biz de aşıyoruz bazı sorunları
üzerinden 16 yıl geçti Allaha şükür diyorum Allahım herkese sağlık versin hayatta en önemlisi sağlık...yaklaşık bir yıl oldu evleneli (görücü usulü) sevgili eşim hamile Allahım ona kolaylık versin bütün hamile bayanlara ççok zorrr...
Şimdi heyecanla yavrumuzun gelmesini bekliyoruz bir ayımız var başka bişey düşünemiyo insan..
beni dinlediyseniz sıklmdan teşekkür ederim sıkmadım işallah yazım hataları cümle düşüklükleri için özür dilerim kompizasyonum hep düşükdü zaten sevmiyordum edebiyat hocamı..
)) saygılar sevgiler..)
