ben senin yaşındayken hastaneye gitme konusunda bilinçli değildim,bana hep yüksek sesle kitap okumam söylendi zaten kitap okumayıda çok sevrim. sağdan soldan kim ne söylerse onu uyguladım en önemliside hep konuştum hep konuştum kitap okudum kalabalık ortamlarda konuşamazdımben. konuşmaya başlayınca kekelerdim ve herkes benim ağzıma bakardı sanki,daha çok heyecanlanır daha çok kekelerdim işte bunu yendim inadına konuştum önçe insanların yüzüne bakmadan örneğin öğretmenimin yüzüne bakmadan konuştum sonra bakarak konuşmaya başladım alaylı bakışlarada aldırmamaya çalıştım,bu süreç zordur sabır ister,moralimizi yüksek tutmamız kerekir.25 yaşında hastaneleri gezmeye başladım,nefes çalışması falan verdiler hem grup olarak hemde tek tek tedavi gördüm ama yarıda bıraktım hep çünkü çok azalmıştı hiç konuşamayanlar vardı grupta.kendi kendime önceden bende bu arkadaşlar gibiydim bu kadar azaldıysa tedaviye gerek yok diye düşündüm yanlış yaptım.25 yaşından sonra 2 defa tedavi görme hamlesinde bulundum. 3. hastene beni kabul etmek istemedi yaşım tedavi için ilerlemiş olduğundan.sana tavsiyem inadına konuş,kitap oku yüksek sesle moralini yüksek tut bu konuda ve donanımlı hastanede tedavi ol. hala şimdi bir kelimenin ilk harfi ünlü ile başlıyosa hafif zorlanıyor çabuk atlatıyorum bunu yenemedim.geçmiş olsun