Merhaba hayatımda ikinci bir can veren ANNEM hikayemin kahramanıdır.
İstanbul Silivrideydim. Memur oalrak göreve bşlayalı 2 yıl ancak olmuştu. Herşey çok ama çok güzel gidiyordu. 14 MART 2012 saat 23:00 saatlerinde müthiş bir terleme ve ateşle kanapeden sıçradım. Adete midemde volkan patlıyordu. Hastaneye koştum bir serum takıp sabah gel dediler. Gece sabaha kadar biri gögsüme otrmuş sanki kalbime kelepçe vurmuştu. Befes alamıyor ateş 40 dereece olmuş ve kıvranıyordum. Sabah yine hastaneye gittim. Kan tahlili verdim ve serum taktılar. Doktor Ahmet Murat D. bey bana eve gitmemi öğleden sonra 14:00 gibi beni Doktor bey beni aradaı acilen gelmem gerektiği söyledi. Ben bindim arabama gittim ve dokrtorun odasına girdim. Doktor Bey bana ' Paşa by,ey ömrümde ilk defa başıma gelen birşeyi nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama yapacak birşey yok. Paşa böbreklerin iflas etmiş ve Kronik gözüküyor Kreatinin 19.8 olmuş acilen diyalize girmezsen felç kalabilirsin. '' dedi. İşte o an insan nasıl birden yaşlanıyormuş o gün anladım. Doktor ' Paşa ambulansa haber verdik git seni bekliyorlar'' dedi. Ben tamam dedim ve bindim arabama Üsküdara abime gittim ve durumu anlattım. Abim bana sarılarak ağlamaya başladı ömrümde ilk kez abimi öyle gördüm ve durumun ciddiyetini daha çok anladım. Tabi abime acil yatmam gerektiği felç falan olacağımı anlatmadım. Akaşam dışarı yemeğe gittik ve eve geldiğimizde ben arabanın kapısını kapattım ve bayılmışım. Gözümü açtım tarih 28/03/2012 Çarşamba günü bütün ailem yoğun bakımın önünde bana bakıyor. Çok kötü bir duyguydu hala aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Neyse krater diye bir şey taktılar boynuma Diyalize girmeye başladım. Sanki diri diri ölmek uymuş. Ne tuzlu yemek ne süt ve süt ürünleri nede SU içebiliyordum. Hayatım sadece kepek ekmeği ve ilaçlarla sınırlıydı. 31 ağustos 2012 tarihinde Ailemle hastaneye gittik ve Doktor Prof Dr. Alaattin YILDIZ böbreğimin bir daha çalışamayacağını ve böbrek naklinden başka çarenin olmadığını söyledi. O sırada Canım ANNEM Doktora dedi ki '' Hocam benim böbreğimi alın yeter ki oğlum kurtulsun. Ben 48 yaşındayım yeteri kadar yaadım artık oğlum yaşasın'' dedi. Ben o an ki duyguyu anlatamıyorum. Nasıl bir duygu hala tarifi kelimelerle ifade edemiyorum. Beni dünyaya getirerek CAN veren Annem bir daha CAN verecekti bana. Neyse Özel bir hastanede Böbrek Uyum testleri için başta ANNEM, Babam, Abim, Büyük ve Küçük Ablam ve bir de Dayım bana böbrek vermek için tahlil verdiler. Bütün tahlil verelerin Böbrekleri bana uydu ama ANNEM ben vereceğim diye doktora ısrar etti. Doktor Annem e dönerek '' Teyze ben 10 yıla yakındır burda böbrek nakli yapıyorum ama senin gibi oğlunu seven Anne görmedim'' dedi.
03 EYLÜL 2012 Pazartesi günü Ameliyat hazırlıkları için annemle hastaneye yattık. Çarşamba günü saat 08:00 da annemle aynı odada sohbet ederken hemşire geldi ve hadi artık saat geldi gidiyoruz ameliyat elbiselerinizi giyin ve aileniz kapıda vedalaşıp gelin dedi. Annemle çıktık ve herkesle vedalaştık. Benim için risk çok büyüktü ve herkes ağlıyordu. Babam Dayım Ablalarım kuzenlerim yeğenlerin arkadaşlarım hepsi ordaydı ve gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Ameliyat için hazırdık ve hemşire geldi Hizmetliye yaz diyerek Saat 08:38 Bilinç Açık Boy: 182 cm Kilo : 54.200 gr ve girdik ameliyata. Gözümü açtım 06. Eylül 2013 saat gece 4 civarıydı tahminimce ve dediğim tek şey ANNEM iyi mi görmek istiyorum diye kıvranıyordum. Annemi karşı odanın kapısını açarak gösterdiler.
VE TARİH 31. OCAK CUMA YAZ KARDEŞ BİLİN SAĞLAM BOY 182 CM KİLO 93.400 İŞTE CAN VEREN ANNEME ALLAH RAZI OLSUN. ONUN YERİNE BENİ CEHENNEME ONU CENNETE KOYSUNLAR.
İstanbul Silivrideydim. Memur oalrak göreve bşlayalı 2 yıl ancak olmuştu. Herşey çok ama çok güzel gidiyordu. 14 MART 2012 saat 23:00 saatlerinde müthiş bir terleme ve ateşle kanapeden sıçradım. Adete midemde volkan patlıyordu. Hastaneye koştum bir serum takıp sabah gel dediler. Gece sabaha kadar biri gögsüme otrmuş sanki kalbime kelepçe vurmuştu. Befes alamıyor ateş 40 dereece olmuş ve kıvranıyordum. Sabah yine hastaneye gittim. Kan tahlili verdim ve serum taktılar. Doktor Ahmet Murat D. bey bana eve gitmemi öğleden sonra 14:00 gibi beni Doktor bey beni aradaı acilen gelmem gerektiği söyledi. Ben bindim arabama gittim ve dokrtorun odasına girdim. Doktor Bey bana ' Paşa by,ey ömrümde ilk defa başıma gelen birşeyi nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama yapacak birşey yok. Paşa böbreklerin iflas etmiş ve Kronik gözüküyor Kreatinin 19.8 olmuş acilen diyalize girmezsen felç kalabilirsin. '' dedi. İşte o an insan nasıl birden yaşlanıyormuş o gün anladım. Doktor ' Paşa ambulansa haber verdik git seni bekliyorlar'' dedi. Ben tamam dedim ve bindim arabama Üsküdara abime gittim ve durumu anlattım. Abim bana sarılarak ağlamaya başladı ömrümde ilk kez abimi öyle gördüm ve durumun ciddiyetini daha çok anladım. Tabi abime acil yatmam gerektiği felç falan olacağımı anlatmadım. Akaşam dışarı yemeğe gittik ve eve geldiğimizde ben arabanın kapısını kapattım ve bayılmışım. Gözümü açtım tarih 28/03/2012 Çarşamba günü bütün ailem yoğun bakımın önünde bana bakıyor. Çok kötü bir duyguydu hala aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Neyse krater diye bir şey taktılar boynuma Diyalize girmeye başladım. Sanki diri diri ölmek uymuş. Ne tuzlu yemek ne süt ve süt ürünleri nede SU içebiliyordum. Hayatım sadece kepek ekmeği ve ilaçlarla sınırlıydı. 31 ağustos 2012 tarihinde Ailemle hastaneye gittik ve Doktor Prof Dr. Alaattin YILDIZ böbreğimin bir daha çalışamayacağını ve böbrek naklinden başka çarenin olmadığını söyledi. O sırada Canım ANNEM Doktora dedi ki '' Hocam benim böbreğimi alın yeter ki oğlum kurtulsun. Ben 48 yaşındayım yeteri kadar yaadım artık oğlum yaşasın'' dedi. Ben o an ki duyguyu anlatamıyorum. Nasıl bir duygu hala tarifi kelimelerle ifade edemiyorum. Beni dünyaya getirerek CAN veren Annem bir daha CAN verecekti bana. Neyse Özel bir hastanede Böbrek Uyum testleri için başta ANNEM, Babam, Abim, Büyük ve Küçük Ablam ve bir de Dayım bana böbrek vermek için tahlil verdiler. Bütün tahlil verelerin Böbrekleri bana uydu ama ANNEM ben vereceğim diye doktora ısrar etti. Doktor Annem e dönerek '' Teyze ben 10 yıla yakındır burda böbrek nakli yapıyorum ama senin gibi oğlunu seven Anne görmedim'' dedi.
03 EYLÜL 2012 Pazartesi günü Ameliyat hazırlıkları için annemle hastaneye yattık. Çarşamba günü saat 08:00 da annemle aynı odada sohbet ederken hemşire geldi ve hadi artık saat geldi gidiyoruz ameliyat elbiselerinizi giyin ve aileniz kapıda vedalaşıp gelin dedi. Annemle çıktık ve herkesle vedalaştık. Benim için risk çok büyüktü ve herkes ağlıyordu. Babam Dayım Ablalarım kuzenlerim yeğenlerin arkadaşlarım hepsi ordaydı ve gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Ameliyat için hazırdık ve hemşire geldi Hizmetliye yaz diyerek Saat 08:38 Bilinç Açık Boy: 182 cm Kilo : 54.200 gr ve girdik ameliyata. Gözümü açtım 06. Eylül 2013 saat gece 4 civarıydı tahminimce ve dediğim tek şey ANNEM iyi mi görmek istiyorum diye kıvranıyordum. Annemi karşı odanın kapısını açarak gösterdiler.
VE TARİH 31. OCAK CUMA YAZ KARDEŞ BİLİN SAĞLAM BOY 182 CM KİLO 93.400 İŞTE CAN VEREN ANNEME ALLAH RAZI OLSUN. ONUN YERİNE BENİ CEHENNEME ONU CENNETE KOYSUNLAR.
