Merhaba arkadaşlar.
Ben görme engelliyim.bu engelim beni okadar çok sevmiş olacak ki, taa dogmadan önce beni bulmuş , hala da iyi bir dost gibi hep yanıbaşımda durur.
ilk zamanlar ben onu sevmedim ,sevemedim. Böyle engel olur mu ? Böyle körlük olur mu ? Böyle dostluk olur mu ? Diye çok kızdım enğelime, bana cok acı yaşattı.
Bir ara hattan bağımı koparma noktasına taşıdı beni.
Ama o zamanlar ben bunalımlarımı yaşarken iyiki yanımda gercek bir dostum varmış ve beni hayata bagladı.bir zamanlar hayata o kadar küsmüştüm ki , ne yaşamayı ,ne okumayı ne de insanların icine cıkmayı istiyordum fakat şimdi yani son 12 yıldır bunlara öyle bir tutundum ki,artık üste para verseler kopmam hayattan ve yaşamdan.
ilkokulu bile bitiremez dendi benim icin ama ben şu an kamu yönetimi okuyorum.
Eskiden biri başka biri ile benle hic ilgisi olmadığı halde engelden ,özürden , körlükten konuşsa üstüme alınır küser ağlardım ama şimdi kimse sormadan -körüm varmı bir diyeceğin hemşehrim- diyorum.ben kendimi fazlası ile aştım haklarımı ,hukuklarımı biliyorum, başkaları da bilsin diye uğraşıyorum , şu aralar bir dernek kurmak istiyorum başladım bunun calışmalarına.
Ama öyle bildik derneklerden olmayacak benim dernegim tek amacı eğitim olacak herkes haklarını bilecek herkes okuyacak herkes sosyal olacak.
Yani artık pek umursamıyorum engelimi beni buna zorlayan ne biliyor musunuz arkadaşlar sözüm ona saglam olupta bir baltaya sap olmamış zavallıları görünce yürü diyorum daha ileriye yürü yürü ki utanmazlar utansınlar utanacak hallerinden diyorum.onlara inat yaşıyorum anlayacağınız , şunu da söyleyeyim bütün bunları arkamda yada yanımda bir kişi bile olmadan yaptım ben , cünki eğer yanılmıyorsam özdemir asaaf ın bir sözüdür bu"kendi bahcesinde ot bile olamamış biri gelmiş benim bahcemde ağaclık taslıyor "hayat böyle insancıklarla dolu ve onlara inat ve nazımın şiirindeki gibi "yaşadınmı inadına yaşayacaksın ..."işte bunları felsefe edindim kendime
artık umrumda degil engelim
yüreginde ve düşüncesinde engeli olanlar düşünsünler hallerini
biliyorum çok konuştum sanırım
neyse şimdiden herkese bana katlandığı icin teşekkür edeyim.
Sevgiyle , dostlukla kalın
türkü tadında... Insanca kalın
hoşcakalın
Ben görme engelliyim.bu engelim beni okadar çok sevmiş olacak ki, taa dogmadan önce beni bulmuş , hala da iyi bir dost gibi hep yanıbaşımda durur.
ilk zamanlar ben onu sevmedim ,sevemedim. Böyle engel olur mu ? Böyle körlük olur mu ? Böyle dostluk olur mu ? Diye çok kızdım enğelime, bana cok acı yaşattı.
Bir ara hattan bağımı koparma noktasına taşıdı beni.
Ama o zamanlar ben bunalımlarımı yaşarken iyiki yanımda gercek bir dostum varmış ve beni hayata bagladı.bir zamanlar hayata o kadar küsmüştüm ki , ne yaşamayı ,ne okumayı ne de insanların icine cıkmayı istiyordum fakat şimdi yani son 12 yıldır bunlara öyle bir tutundum ki,artık üste para verseler kopmam hayattan ve yaşamdan.
ilkokulu bile bitiremez dendi benim icin ama ben şu an kamu yönetimi okuyorum.
Eskiden biri başka biri ile benle hic ilgisi olmadığı halde engelden ,özürden , körlükten konuşsa üstüme alınır küser ağlardım ama şimdi kimse sormadan -körüm varmı bir diyeceğin hemşehrim- diyorum.ben kendimi fazlası ile aştım haklarımı ,hukuklarımı biliyorum, başkaları da bilsin diye uğraşıyorum , şu aralar bir dernek kurmak istiyorum başladım bunun calışmalarına.
Ama öyle bildik derneklerden olmayacak benim dernegim tek amacı eğitim olacak herkes haklarını bilecek herkes okuyacak herkes sosyal olacak.
Yani artık pek umursamıyorum engelimi beni buna zorlayan ne biliyor musunuz arkadaşlar sözüm ona saglam olupta bir baltaya sap olmamış zavallıları görünce yürü diyorum daha ileriye yürü yürü ki utanmazlar utansınlar utanacak hallerinden diyorum.onlara inat yaşıyorum anlayacağınız , şunu da söyleyeyim bütün bunları arkamda yada yanımda bir kişi bile olmadan yaptım ben , cünki eğer yanılmıyorsam özdemir asaaf ın bir sözüdür bu"kendi bahcesinde ot bile olamamış biri gelmiş benim bahcemde ağaclık taslıyor "hayat böyle insancıklarla dolu ve onlara inat ve nazımın şiirindeki gibi "yaşadınmı inadına yaşayacaksın ..."işte bunları felsefe edindim kendime
artık umrumda degil engelim
yüreginde ve düşüncesinde engeli olanlar düşünsünler hallerini
biliyorum çok konuştum sanırım
neyse şimdiden herkese bana katlandığı icin teşekkür edeyim.
Sevgiyle , dostlukla kalın
türkü tadında... Insanca kalın
hoşcakalın