Ben bipolar bozukluk hastasıyım, 2012den beri tedavi görüyorum. %44 engelliyim. İlk başlarda ne kadar hipomani ataklarında yaptıklarımı hep beni suçladı. Halbuki ben o anları hatırlamıyorum bile. Çok kavgacıydım, aşırı para harcadım, okula gitmedim, alışveriş delisiydim. Tedavi görmeye başladım ve düzeldim uzun aradan sonra. Ama hiç hastalığım ile ilgili olduğuna inanmıyor. Annem ise tam tersi, bilinçli ve sağlıkçı. Şimdi okulu dondurdum kpss ye hazırlanıyorum. Kursa gidemediğim zamanlar başka grupta telafi dersine katılıyorum. Derse katıldığım halde halen beni suçluyor. Beni beceriksiz olarak görüyor sanırım. Ben onun gözzünde bir hiçim. Araba alma hayalim var sadece hayel. Akşam otururken annem beni gazlıyor, babam ise bi 10 yıl daha mı çalışacam diyor. Harçlık bile isteyemiyorum kılı 40 yarıyor. Çok şükür annem borsa hesabı açmama olumlu baktı ve oradaki küçük yatırımımı değerlendirip kar'ımla kendime harçlık ediniyorum. Babam aşırı aksi bir insan. Amcamı sürekli azarlar dururdu şimdi amcam babama düşman oldu, ne arıyor ne soruyor. Bizimde sonumuzun böyle olmasını istemiyorum.