Ben Daha bu siteye yeni üye oldum ve aşağıda kendimce özürümü tarif etmeye çalışacağım.
daha 18 yaşındayım, ailem köyde çiftçilikle uğraşan sıradan bir aile, ben kafamda binbir hayal....
olaylara belkide bir hafta öncesinden başlamak isterim, içimde öyle bir his varki kalbim yerinden oynayacak, sanki birşeyler olacak ta benim haberim yok, moralim bozuk belkide bilirsiniz aptala malum olur derler ya öyle bir şey neyse ormanda kış için yakacak hazırlamaya gittik annem ben ve babamla beraber odun kırıyoruz, ben ayağımla yerde duran ağacın bir dalına basmışım, annem bana olum o dala basma demiş ama benim zaten hiç bir haberim yok, sanki bu sahne önceden hazırlanmış ama sahnede ben varım, nasıl olduysa bastığım dal birden koptu ve yerden kopan parça birden havaya kalktı ve benim sol gözüme çarptı. oda ne birden dünyam kararmıştı. elimle yüzümü kapattım ama gözümün saydam tabakası elime geli vermişti. o an herşeyin bittiğini artık bir daha sol gözümün görneyeceğini anladım. oracıkta kabullenmem gerektiğini kendi kendime söylüyordum. sonra bir sürü ameliyat, acı, ama ben yinede ilk önce sabretmesini öğrendim sol gözümü kurtaramadılar ve almak zorunda kaldılar. sanki farının biri yanmayan araba gibi artık bana belkide tek göz diyeceklerdi. ama dedimya hep sabrettim ağladım ama sabrettim. daha sonra baktımki senin ağlaman kimsenin umrunda değil zararı kendime başkasına değil toparlanmaya çalıştım çünki hayat devam ediyordu zaten sağlam olanlar aç, sefil, fakir birde özürlü olduğunuzda ise daha zor. Böyle olmaz diyerek iki senil meslek yüksek okulu bitirdim. şimdi ise bir kamu kurumunda tekniker unvanı ile çalışıyorum.
kısaca hayat hikayemi anlatmaya çalıştım. hatam olduysa affola..
dedimya her şeyin başı sabırdan geliyor birde kendi inancıma göre allah sevdiğine kuluna dert verirmiş.....
daha 18 yaşındayım, ailem köyde çiftçilikle uğraşan sıradan bir aile, ben kafamda binbir hayal....
olaylara belkide bir hafta öncesinden başlamak isterim, içimde öyle bir his varki kalbim yerinden oynayacak, sanki birşeyler olacak ta benim haberim yok, moralim bozuk belkide bilirsiniz aptala malum olur derler ya öyle bir şey neyse ormanda kış için yakacak hazırlamaya gittik annem ben ve babamla beraber odun kırıyoruz, ben ayağımla yerde duran ağacın bir dalına basmışım, annem bana olum o dala basma demiş ama benim zaten hiç bir haberim yok, sanki bu sahne önceden hazırlanmış ama sahnede ben varım, nasıl olduysa bastığım dal birden koptu ve yerden kopan parça birden havaya kalktı ve benim sol gözüme çarptı. oda ne birden dünyam kararmıştı. elimle yüzümü kapattım ama gözümün saydam tabakası elime geli vermişti. o an herşeyin bittiğini artık bir daha sol gözümün görneyeceğini anladım. oracıkta kabullenmem gerektiğini kendi kendime söylüyordum. sonra bir sürü ameliyat, acı, ama ben yinede ilk önce sabretmesini öğrendim sol gözümü kurtaramadılar ve almak zorunda kaldılar. sanki farının biri yanmayan araba gibi artık bana belkide tek göz diyeceklerdi. ama dedimya hep sabrettim ağladım ama sabrettim. daha sonra baktımki senin ağlaman kimsenin umrunda değil zararı kendime başkasına değil toparlanmaya çalıştım çünki hayat devam ediyordu zaten sağlam olanlar aç, sefil, fakir birde özürlü olduğunuzda ise daha zor. Böyle olmaz diyerek iki senil meslek yüksek okulu bitirdim. şimdi ise bir kamu kurumunda tekniker unvanı ile çalışıyorum.
kısaca hayat hikayemi anlatmaya çalıştım. hatam olduysa affola..
dedimya her şeyin başı sabırdan geliyor birde kendi inancıma göre allah sevdiğine kuluna dert verirmiş.....