1978 Ankara doğumluyum orta gelirli bir ailenin 3. kızı olarak 15 nisan cumartesi sabahı 10:30 dünyaya normal doğumla gelmişim..Hastahane de rahatsızlığımın bilenememesi sebebiyle taburcu edilmişim 24 nisan kol ve bacaklardaki eğrilik nedeni ile ve bitmek tükenmek bilmeyen ağlamalarım sebebiyle sami ulus çocuk hastahanesine tekrar yatırılmışım. Orda yapılan tetkikler ve Hacettepe hastahanesi iletişimi ile sonucu hastalığımın osteofenesiz imperfekta (cam kemik) hastası olduğum öğrenilir 17 mayıs ta hiçbir netice alınamıyarak taburcu edilmişim.Ailemin nerden haber alsa bir umut diye baş vuruyormuş hatta Eski şehirdeki bir doktorun bana benzer bir çocuğu iyi etmesi duyumu üzerine Eski şehirdeki bir hastahaneye babam gider orda doktorun sorduğu bir dizi soruladan biride >çocuğun göz bebeği ne renk?< babamda >mavi< cevabını verince doktordan olumsuz cevabını almış geri dönmüş.Bitmek tükenmek bilmeyen kırıklarım ve gerçekten çok zor olan bakımımla yıllar geçerken 1984 mart ayının 4ünde okuduğu hürriyet gazetesindeki makalede >bu iki cam kemik kırılmayacak< yazısı üzerine babam Samsun 19 mayıs üniversitesine gider doç dr. Öner Gedik oğlu babamın bir dizi sorularının birinde 5 hafta sonrasında nasıl bir netice alacağını sorması üzerine doktorun verdiği cevap > ileriye dönük faydalı olabileceğini düşünüyoruz< demiş. Tahlillerin Ankara’da olacağını söylemesi üzerine tekrar doktorum olan Ömer Erçetin’in gözetimi altına girdim.Ömer beyinde arkadaşı olan Öner Gedik oğlun’dan ilaçlarımı getirtti .1985 ocak ayının 2sinde beni hastahaneye yatırdı,hastahanede yapılan iğne >calsitonin sandoz< tedavisi sırasında kızamık olmam sebebiyle 10 tane penisilin yedim 1985 şubat ayının 18de hastaneden taburcu oldum 30 adeti hastahanede olmak üzere iğnelerim 150 ye tamamlandı.Samsun’daki hastahanede yatan çocukların tahlilleri düzen labaravuarında yapılması üzerine benkide orada yapıldı.Bu tedaviden sonra imtinalı bakım düzenli beslenme sonucu bu tedaviden de sonra kırılmalarım azaldı en son 2004 ağustos 13 dünde son kırığım oldu Ankara hastahanesinde atel alçıya alınan sağ ayağım 2004 ekim ayının 21 de alçım çıkarıldı.
Yaşam böyle geçerken hayatta akıp gidiyor ben yaşamayı insanları seviyorum bu canı RABBIM vermiş ise bana bende bu yürek olduktan sonra çok güzel günler görerim önemli olan yaşama sevincimizi kaybetmiyelim. Sitedeki arkadaşlar bilir beni fazla söze gerek yok zahmet edip yazımı buyuk bir sabırla okuduğunuz için binlerce teşekkürler dostlar yaşamayı sevdiğim gibi sizleri seviyorum teşekkürler anne teşekkürler baba teşekkürler beni seven her keze :lol:
Yaşam böyle geçerken hayatta akıp gidiyor ben yaşamayı insanları seviyorum bu canı RABBIM vermiş ise bana bende bu yürek olduktan sonra çok güzel günler görerim önemli olan yaşama sevincimizi kaybetmiyelim. Sitedeki arkadaşlar bilir beni fazla söze gerek yok zahmet edip yazımı buyuk bir sabırla okuduğunuz için binlerce teşekkürler dostlar yaşamayı sevdiğim gibi sizleri seviyorum teşekkürler anne teşekkürler baba teşekkürler beni seven her keze :lol:
