Doktoruma göre sorun yok ama içimi kemiren bi korku var [O an]

merhaba arkadaşlar
29 yaşında ikinci kez anne olmaya hazırlanıyordum çok mutluyuz ikinci bebeğimizde birinci gibi erkek olacağını öğrendik ve oğlum onunla hayali oyunlara bile başladı.....
doktorum her gidişimde bebeğimin gelişiminin çok iyi olduğunu söylüyordu. söylüyordu söylemesine ama benim içimdeki bu korkunun sebebi neydi??
son ayımda fiyat farkı sebebiyle başka hastanede doğum yapmaya karar verdim ve başka hastaneye geçtim. buradada ultrasona girdim ve aynı şey bebeğiniz sağlıklı bi sorun yok sadece ilk bebeğiniz kadar kilolu doğmayacak.... olsunn... kilo sorun değil....
sezeryan günüm geldi çattı 2 ocak 2015 mevlüt kandili efendimizin doğumuyla aynı gün... adını belirledik tabiki muhammed....
hastaneye girmemizle aksilikler peşpeşe... damar yolumu bulamayan hemşire, epütrali yapamayan uzman (spinal oldum) bir türlü bulunamayan doktor.... nihayet herşey tamam... ameliyat başladı bebeğimin sesini duydum ama kimse neden bana bişey demiyor? neden müjdelemiyorsunuz bebeğimi koynuma getirmiyorsunuz?
çocuk doktoru, doğum doktoruna böyle olduğunu biliyormuydun diye sordu doktorum da hayır cevabını verdi. ben bunları duyuyor fakat önümdeki perde sebebiyle hiçbirşey görmüyordum.. başımda görebildiğim iki kişiye sordum bebeğimde bi sorun mu var diye.... ve uyutuldum... uyandığımda ameliyathaneden çıkartıyorlardı ağlıyorum ağlıyorum ağlıyorum
sebebini bilmeden ağlıyorum yukarı çıktık annem eşim perişan herkez ağlıyor... eşim yanıma geldi çekti sandalyeyi oturdu bi müddet beraber hüngür hüngür ağladık ve bana sordu ne olduğunu biliyormusun? sadece hayır anlamında kafamı salladım ve eşim durumu izah etti
bebeğimizin sol kolu ve bacaklarının ikisinin de olmadığını söyledi......
daha sonra doktorum konuşdu ve bebeğimi yanıma getirdiler..
okadar güzel ki,,
insanın mutlulukla çaresizliği bir arada yaşaması gerçekten çok zormuş .. o gece nasıl geçti ? o gece geçmedi!! o dönemde yaşadığım buhranların üzerine bi silgi çektiğim için o mevzulara hiç girmeyeyim,
biz hayırlısını istedik rabbimden, hayırlısı buymuş demek.....
bütün bunlar artık geride kaldı.. biz onu rabbimizin bize verdiği bi hediye sürpriz olarak kabul ettik. o bizim cennet kapımız..
2 ayı geride bıraktık,, gün geçtikçe hareketlenip güzelleşiyor. hamdolsun başka bi sorunumuz çıkmadı.. iç organlarında ve zekasında bi sorun yok..
elde edip ona yardım edebileceğiz tüm imkanları araştırıyoruz eşimle.. onun hayatı seven yaşamayı ve çevresini seven bi birey olmasını istiyoruz...
rabbim kimseye kaldıramayacağı yükü yüklemez... ve imanımızın kuvveti nispetinde imtihanımız büyük olur...
Allah hepimize sabır ve gönül ferahlığı versinn.....

Allahım sabır versin, sizi güzel bir sınav bekliyor .Sadece size sabır ve güzel günler temenni ediyorum Allah a emanet olun.

gerçekten zor bi durum..allah sabır versin.kendinizi bırakmayın.çocugunuz sıze allahın emanetı.siz zaten yazdıklarınızla nekadar bilinçli ve güçlü oldugunuzu ispatlıyorsunuz.

teşekkür ederim rabbim acıyı ilk gün yaşadığın korda hissettirmiyor...
gerçekten zaman herşeyin ilacı

Allah (c.c.) size, tüm ailenize ve minik Meleğinize sıhat,saglık ve sabırlar versin. Bu imtihan dünyasında kısa zamanda çok yol almışsınız. Bundan sonraki hayatınızda da Allah c.c. yar ve yardımcınız olsun.

Hasbünallah venimel Vekil. Allah bize yeter O ne güzel vekildir.

Allah yardımcınız olsun....

Kendinizi o kadar güzel cümlelerle ifade etmişsiniz ki, öncelikle bunun için tebrik ediyorum sizi. Bu özelliğinizi çocuğunuza da aşıladığınız da yükünüz oldukça hafifleyecek. Çünkü engelli olmanın, bu engelleri aşmak için birinci adımı kendini iyi ifade etmekten geçiyor.

Sabrınızın ve şükrünüzün daim olmasını diliyorum...

Çok geçmiş olsun Allah yar ve yardımcı olsun...
Bir Anne ve Baba için nede çocuk için kolay bir durum değil..
Bilinçli bir anne, baba çocuğuna doğru destekle yaklaştığında herşeyin üstesinden gelebilir.
Tebrik ediyorum sizi 2 ayı sabırla metanetle güçle atlatmışsınız.
Fakat sizi farkı süreçlerde bekliyor farklı yaş evrelerinde ki şuan bebek olduğu için bilincine varamaz kavrayamaz ( çocukluk,ergenlik) bu yüzden Muhammed için ve kendiniz için psikolojik destekte son derece önemli bir yaklaşım olabilir diye düşünüyorum.
Tekrar geçmiş olsun

+ Es geçilmemesi gereken bir konudur ki iki farklı doktor aynı şekilde çocuğu sağlıklı görüyorsa ki özel hastane doktorlarıymış bunlar , sizin ve çocuğun ilerki yaşadıklarından sorumlu olduğundan olacağından hakkınızı arayarak yasal bir hak aramanız gerektiğini düşünüyorum... Hamilelik öncesi bir çok test oluyor,renkli ultrasonlar var bu doktorların gözüne perdemi inmiş?
Çok sinirlendim şimdi....
Söz konusu bir çocuksa hata olmaması gerekiyor yani doktor doktorluğunu bilmeli yaaa... EĞer doktor işini yapamıyorsa o doktor doktorluk yapmasın Günah değil mi bir ailenin bi çocuğun hayatına mal eden hata yapmak...

şu açıdan baktık hep şirine kardeşim ikili üçlü tramalar testler yaptırmadık engellide olsa rabbim onu bana nasip etmiş asla aldırmam bebeğimi diye düşünüyordum...
göstermeyen Allah....

ALLAH yar ve yardımcınız olsun.

zaman la acınız daha da hafifleyecek, herşeyin ilacı zaman sabır.

Muhammet bebeğe hoşgeldin diyorum öncelikle.
Annesi ve babasını da kutluyorum.

Muhammet'in belleği tertemiz şu an. bu toplumun normal-anormal diye belirlenen kurguların dışındadır. Tertemiz bir bellekle giriş yapan bu yavrunun belleğine toplum el atmaya çalışacak. Anne ve babası da bu toplumun bir parçası olarak bir ezbere sahip yetiştirilmiştir. Topluma dahildir.
Muhammet için normal anaormal kavramı yok şu an. Hiçbir bebekten de farkı yok. acıkacak, uykusu gelecek, kucak isteyecek. Sancısı olduğunda ağlayacak. her bebek gibi o da konuşmasını bilmiyor,sonra öğrenecek. her bebek gibi bakıma muhtaç anne ve baba sevgisine korunmaya muhtaç. toplumun normal saydıgı sağlam bebeklerle arasında hiçbir fark yok.
ama topluma göre iki bacağı, 1 kolu olmadığı için anormal sayılıyor. Bu bakış açısıyla bakıldıgından psikolojik yardım bile öneriliyor şimdiden Muhammet bebek için. Oysa bebegin böyle bir sorunu yok. Toplumun ne düşündüğü umurunda değil.
acıkınca başlayacak ağlamaya tıpkı her bebek gibi.
iki bacağı da tam olsa, iki kolu da tam olsa her bebek gibi altının değiştirilmesini isteyecek. sancısı oldugunda acıktıgında aglayacak.
Her bebek gibi yürümesini bilmiyor şu an. konuşmasını da oturmasını da bilmiyor. Ama etrafını hep dikizleyecek ve izleyecek.
etrafındaki iki bacaklı iki kollu yaratıkları izleyecek kendince ama yine ona göre şaşırtıcı bir şey yok,olmayacak.
bebeklerdeki zeka olaganustudur. boyle buyuk cahiller gibi detaylara aldırmazlar. iki bacak , iki kol saymazlar.
onlara göre dunyada tek kendileri vardır ve olaganustulerdir. anne ve babalarını bile tanımlamaları zamanla oluyor. evi tanımaları bile. onlara gore bulundukları yer vardır sadece. anne kapıdan çıktı mı başlarlar aglamaya. kapıdan sonrası yoktur. sonra ögrenirler yavaş yavaş.
ilk sözcüklerini ögrenirler.
yavaş yavaş sizin dilinizi ögrenmeye başlarlar.
zamanla sizin deger yargılarınızı da tabe.
sizin dunyanızda iki bacagın olmaması bir anormallikse bunu ögreteceksiniz. sizin dunyanızda tek kolu olmak bir anormallikse bunu ögreteceksiniz.
işte siz ve toplum Muhammet bebege sen "anormalsin"i hissettirmeye başladıgında bu toplumla tanışacak Muhammet.
ama onların deger yargılarını hiçbir zaman anlamayacak da. O dunyayı bilmeyecek çünkü.
gayet donanımlı bir şekilde geldiğine emin olun. sadece bu toplumla aynı dili konuşamadığı için acı çekecek. o bu toplumun dilini öğrenirken bu toplum onun dilini öğrenmeye çalışmayacak çunku.
Muhammet iki bacakla yurume eylemini gerçekleştiren saglam bedenlere -anne babası da dahil- anlayışla bakmaya çalışacak, dunyalarını anlamaya çalışacak. tıpkı yaya yuruyen birinin arabayla giden birinin hızı arasındaki farkı anlama çalışması gibi bir şey olacak bu da.
ama bu insanların o iki bacaga ilah muamelesi çekmelerini hiç anlayamayacak.
toplumla bu noktalarda çatışma yaşayacak ama bu onu asla zedelemeyecek. çünkü o iki bacaklı iki kollu yaratıklarla aynı donanıma sahip ve fazlaısyla da bilgelikle donanımlı olarak yanınızda.
neyse sözü çok uzatmayacağım. ama bilin ki psikolojik yardımlara bu toplumun ihtiyacı var.
Muhammet bebeğin asla yok.
ama bir gün bu toplum o batası deger yargılarıyla bebegimizi dışladıgında, kendi deger yargılarını bebegimize kabul ettirdiğinde bebegimiz işte o zaman acı çekecek. BU zulmü sağlam bedene tapan toplum uyeleri yapacak.
O yüzden etrafınızdakilerin ezberini bozmaya çalışın derim. tabi başta kendi ezberinizi.
ve son söz: Unutmayın Muhammet bebek tertemiz bir bellekle giriş yaptı dunyanıza.
Bu tertemiz bellege "ilerde psikiyatrik yardıma ihtiyacı olacak" diyenler bizzat kendilerinin nasıl bir tehdit olduklarını/olacaklarını çok iyi biliyorlar. Çünkü kendileri zaten anormal olarak görüyorlar iki bacagın ve bir kolun olmamasını. Psikiyatrik yardıma kendilerinin ihtiyacı var

okadar doğru şeyler yazmışsınız kiii.... keşke olmasa ama maalesef olacak bu yazdıklarınız... rabbim kolaylıkla atlatmayı nasip etsin..dualarınızı bekliyorum..

Rabbim sevdiği kullarını yaşarken sınarmış, vardır bundada bir hayır kardeşim.Rabbim yavrunuzu size bağışlasın.