hımm....peki benim ANNEM-BABAM ne yapsın...iki tane kas hastası evlatları var...ben ve dünyalar tatlısı kardeşim...26 yıldır benimle,17 yıldır kardeşimle yaşıyorlar...ne gençliklerinin tadını çıkarabildiler ne çocukları şimdi onların yükünü alabiliyor...onların içi acımıyor mu sanki,ama mümkün olduğunca bize hissettirmiyorlar...biz de çakmamış gibi yapıyoruz...
ben bu durumdan asla gocunmuyorum ama örnek vermek için söyleyecem, normal diye adlandırılan şartlarda olsaydım-yani engelsiz- elimde altın bileziğim de var -işim- görücüler kapımızı aşındırırdı
ama tek tük kulağıma geliyor böyle şeyler...annem beni gelinliğin içinde hayal etmiyor mu acaba,bunu ona soramıyorum bile, o da bana sormuyor çünkü içi acıyor...hah engelliyim diye evlenemeyecek miyim,tabi değil ya da aman aman illaki evlenmeliyim diye düşünmüyorum, yalnız kas hastası ve balık burcu olunca
insan ister istemez daha bi seçici oluyor...ay bir örnek vereyim dedim konu uzadı...
az kaldı...yakında kardeşimin askerlik yoklaması gelecek...bunu onu mümkün olduğunca üzmeden nasıl atlatacağımızı düşünüyoruz şimdiden, ancak bunu da konuşamıyoruz doğru dürüst...çünkü içimiz acıyor...
yani Sezai Bey bütün anne-babaların içi acıyabilir...ama güçlü olmak zorundasınız ki oğlunuz sizden güç alsın...ANNEM-BABAM güçlü olmasaydı ben bu kadar güçlü olmazdım...
acil şifalar dilerim oğlunuza,umudunuzu kaybetmeyin umarım beklediğiniz ilaç çare olur derdinize...bizim bekleyebileceğimiz bir ilacımız dahi yok...
