Merhaba ben gökhan,
Aslında hepimiz bişeyler saklarız,sanırım bende engelimi saklıyorum..Ama her saklamanın bir sebebi yokmudur?
Ben kendi sebebimi yeni yeni anlamaya basladım..BİLİNÇSİZ TOPLUM..
ilk olarak lise yıllarımda eski fotograflara bakarken anladım sakladıgımı sonra bir isyan evresi oldu daha sonra hayatımı düzene soktukdan sonra anladım,ilk arabamızı ben 6 yasındayken cok sıkıntı cekerek almıstık babamla konusurken çocukluk yaslarımda toplu tasıma araclarında sanki 3-4 yasımda dünyanın en büyük günahını işlemişimde Allahdan bana bu ceza olarak gelmiş gibi muamele etmişler,işte bak yalan söylersen sende onun gibi olursun vs ..
Şimdilerde anladım neden sokakda hep elim cebimde geziyorum,Bu utanmak degil üzülmek istemiyorum 10 yasımdayken bir arkadasım diğer elinide ben öyle yapmayım demişti,bende Allah seninde basına verirse ben sana öyle demem demiştim o arkadasımın bacagı trafik kazasında koptu ve hep kendimi suçladım..
Şimdilerde ise engelimin bana bir lutuf olarak geldiğine inanmaya basladım çünkü hal ve hareketlerim bütün cevremce sevilmekte,
Elektrik-Elektronik mühendisi adayıyım,aynı zamanda acık öğretimden işletme okuyorum ve iyi derecede ingilizcem var inşallah son kursuma gidip güzel bir sertifika almak istiyorum,
Herzaman daha sefkatli oldum,yalan söylemedim,hiç kötü alıskanlık edinmedim,hiç sigara içmedim,elimden geldiğince ailemi üzmemeye calıstım bilmiyorum belki engelli oldugum içindir bu kadar cabam,şunu yaparsan Allah sana bunu yapar diye örnek gösterirmek degilde..''Helal olsun ne güzel bir delikanlı'' diye anılmak için,
Bu arada rahatsızlıgım sol el agenezisi buda küçüklük resimlerim,eger üniversitelerde belirli fiziksel şartlar olmasaydı beyaz önlük giyebilecegim mesleği yapmak isterdim
Aslında hepimiz bişeyler saklarız,sanırım bende engelimi saklıyorum..Ama her saklamanın bir sebebi yokmudur?
Ben kendi sebebimi yeni yeni anlamaya basladım..BİLİNÇSİZ TOPLUM..
ilk olarak lise yıllarımda eski fotograflara bakarken anladım sakladıgımı sonra bir isyan evresi oldu daha sonra hayatımı düzene soktukdan sonra anladım,ilk arabamızı ben 6 yasındayken cok sıkıntı cekerek almıstık babamla konusurken çocukluk yaslarımda toplu tasıma araclarında sanki 3-4 yasımda dünyanın en büyük günahını işlemişimde Allahdan bana bu ceza olarak gelmiş gibi muamele etmişler,işte bak yalan söylersen sende onun gibi olursun vs ..
Şimdilerde anladım neden sokakda hep elim cebimde geziyorum,Bu utanmak degil üzülmek istemiyorum 10 yasımdayken bir arkadasım diğer elinide ben öyle yapmayım demişti,bende Allah seninde basına verirse ben sana öyle demem demiştim o arkadasımın bacagı trafik kazasında koptu ve hep kendimi suçladım..
Şimdilerde ise engelimin bana bir lutuf olarak geldiğine inanmaya basladım çünkü hal ve hareketlerim bütün cevremce sevilmekte,
Elektrik-Elektronik mühendisi adayıyım,aynı zamanda acık öğretimden işletme okuyorum ve iyi derecede ingilizcem var inşallah son kursuma gidip güzel bir sertifika almak istiyorum,
Herzaman daha sefkatli oldum,yalan söylemedim,hiç kötü alıskanlık edinmedim,hiç sigara içmedim,elimden geldiğince ailemi üzmemeye calıstım bilmiyorum belki engelli oldugum içindir bu kadar cabam,şunu yaparsan Allah sana bunu yapar diye örnek gösterirmek degilde..''Helal olsun ne güzel bir delikanlı'' diye anılmak için,
Bu arada rahatsızlıgım sol el agenezisi buda küçüklük resimlerim,eger üniversitelerde belirli fiziksel şartlar olmasaydı beyaz önlük giyebilecegim mesleği yapmak isterdim