Engelli yakınımı bakım evine vermek istiyorum ama tereddütlerim var!?

Arkadaşlar benim ağır mental engeli olan bi erkek kardeşim var ve ona benden başka kimse bakamıyo kendine zarar veriyo bazende bana zarar veriyo napıcamı bilmiyorum bakım evine vermek istiyorum ama vicdanım engel oluyo ama artık bakamıyorumda 28 yaşında oldu bakımevine verirsem kötü davranırlarmı diye düşünmekten kendimi alamıyorum.benzer durum yaşıyanlar varmı aramızda yoksa bi tek benmiyim

Darülüceze daha iyi öncelikle.. Bakım evine verirseniz ciddi bir şekilde takipçisi olun. Ben annemi 3 aylığına verdim. Başkasının kıyafetlerini giydirmekten tut her türlü sorumsuzluk mevcut çünkü tek dertleri para.. Anlatabildim mi? Size zarar veriyorsa antipiskotikler var ama önce psikiyatriste götürün. Serequel gibi yatıştırıcılar ama önce doktora götürün...

Benimde %94 ağır özürlü otistik 19 yaşında bir kızım var. Geçen sene çok kötü ve zor günler yaşadık bir ara bakım evine verme ihtimalini aklımdan geçirdim. Çok şükür bakırköy rh ve sinir hastanesinden bir doktor çocuğumuzu kontrol altına ala bilecek bir ilaç tedavisi düzenlendi. Şuan Allaha şükür şuan kontrol edebiliyoruz. Yaşamayan bilmez çok zor ama yinede evladımı bakım evine vermeyi aklımdan geçirmem beni çok üzüyor.Siz kardeşsiniz bakımı çok zor bunu yaşayan bilir. Mümkünse ilaç tedavisi deneyin bakım evine vermek son seçenek olsun.

bence verme bakım evıne cok zor elınden geldıgın kadar sen bak gunah hem

Bende vermek istemiyorum arkadaşlar ama elimden biley gelmiyo 2 tane daha engelli kardeşim var benim agır olan erkek kardeşime bakarken onlarla hiç ilgilenemiyorum aklınıza gelebilecek bütün ialç tedavilerini denedik şu anda bile günde 7 tane ilaç içiyo.onlara ragmen sakinleşmiyo bir türlü ben acıkcası kendi sabrimın biteceğinden korkuyorum mesela seraguel diye bi ilacı günde 800 miligram a kadar cıkardık ama belli bi süre sonunda kardeşim bağışıklık kazanıyo ve hiç bi etkisi olmuyo çözüm yataga baglıyorum olmuyo ellerini baglıyorum olmuyo sürekli kendine zarar vericek bi yol buluyo kendine ben bi çözüm buldukça kardeşimde bi yolunu bulup yine kendine zarar veriyo artık bizlere bile farkında olmadan zarar veriyo. İstemeden tabiki heryerimiz mosmor dayak yemiş gibiyiz resmen inanın bende hiç vermek istemiyorum sonucta beraber bu yaşa kadar geldik ondan vazgecmek hiç istemiyorum sokaga bile cıkaramıyorum insanlar korkuyo e tabi buda beni üzüyo valla işin içinden cıkamadım ama buraya yazmak bi an olsun rahatlattı beni

Demek ki siz kararınızı çoktan vermişsiniz. O zaman bize neden sordunuz. Ne söylememizi istediniz. Ne çektiğinizi biz nasıl anlayabiliriz.