Kullanıcı:
Filtreler
Güncel İçerik
Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Giriş yap Şimdi kayıt ol
Dikkat!!! Tema lisans bilgilerinize erişilemiyor, lütfen www.xenforo.gen.tr yönetimi ile iletişime geçiniz. Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

İleride bir gün annemi kaybedersem buna katlanabilir miyim ki?

K

kar&yağmur

Üye
Üyelik
26 Ocak 2020
Konular
55
Mesajlar
604
Reaksiyonlar
14
Merhaba,


annnem günden güne yaşlanıyor hatta eriyor gözümde adeta. :( :(
tiroidi alınmış ama bildiğimiz başka bir hastalığı yok. şuan dada routine günlük hayatını yaşıyor fakat,nedense son zamanlarda biraz yıpranması ve 10 yıl önceki halini düşündüğümde ve bugunku haliyle karşılaştırdığımda ...mutsuz oluyorum.
çünkü...ya bir gün onu kaybedersem diye endişeleniyorum.

ne yaparım acaba. :( :(

bi ara küçükken hep şöyle dua ederdim: "ikimizin de ölümü aynı zamanda olsun" ancak bu mantığa aykırı gibi.
fakat bir gün ondan ayrılacağıma da eminim.

çok güçsüz kalabilirim. En kötüsü en sevdiğim kişiden nasıl ayrılırım , nasıl dayanırım hiç düşünemiyorum.

şuan da çalıştığım düzenli bir işim var. Fakat zaman zaman sadece onun için ya çok az şey yapıyorum yada yapabildiğim birşey de yokmuş gibi geliyor bana.

üzülüyorum. :( :(
üstelik daha ortada görünen bişey yok. . .
 
Bu tip şeyleri düşünüp kendinizi üzmeyin, malesef normal sıradan bir yaşam yaşarsak hepimizin başına gelebilecek bir konu, ölümün çaresi yok ama ölmeden kötüyü düşünüp kendini üzmemek gerek. Bu tip durumlarla allah karşılaştırmasın kaderimizde varsa umarım önümüze başka güzellikler çıkararak acımızı unuttursun. Açıkçası gerçekten zor bir durum ama temiz yürekli insana yaratıcı yol gösterir diye umuyorum.
 
Hayatın döngüsü bu insanlar doğar büyür yaşlanır ahirete göç ederler.Allah herkeze hayırlı ölüm versın.Benim annemde 70 yaşında dınamık çalışkan birisi bu zamana kadar aklıma öleceğini hiç geitmedim.Martta koranada hastanede yattı ölümün kıyısından gecti Allah bize bağışladı.Belkıde biz gideriz büyüklerden önce.Hayırlısı.
 
Annem ölürse ne yaparım endişesi ve sorusundan daha çok ona karşı nasıl olmalıyım ki annem vefat ederse içimde vicdanımı sızlatacak bana keşke dedirtecek bir şey kalmamalı diye dert etsen daha iyi olur bebe falan değilsindir herhalde öyle bir şey olursa bir şekilde alışırsın ama giden geri gelmiyor sonra yaşasaydı ona karşı daha iyi olurdum onun için şunu yapardım bunu yapardım falan demek boş laftan öteye gitmiyor.
 
Son düzenleme:
Aynen endişe takıntısı bende de var. Ölüm gelmeden önce kalan zamanlarını güzel geçirmeye çalış.
 
Birlikte geçirdiğiniz her anı doya doya yaşayın ve hatırlayacak çokça anı biriktirin. Sonrası herkes birgün ölecek zaten bunu düşünüp bugünüde kaybetmeyin. Dahası insan nelere alışmıyor ki bu durumada alışmasın.
 
katlanmaktan başka bir çözümü yok ki ...biz istemesek de ölüm yakınlarımızı alıp qötürüyo...bu hayatın bi saçmalıqi zaten...o nedenle qüçlü olmalıyız bu tip durumlarda ...yani hayat bizi takmıyor zaman da öyle...yani hayatın saçma ve anlamsız oyunlarının bizi qüçsüz yapmasına izin vermemeliyiz ...zaten koca bi saçmalıqin içindeyiz....😌
 
Ölüm olmasa bu hayat çekilmez ama eninde sonunda iyi ki ölüm var .
 
İnsanlar egoistliği ve bencilliği bir kenara bırakıp, alçak gönüllü ve mütevazi bir şekilde birbirlerini severek yaşamayı öğrenirse ve dünyayı paradan ibaret görmeyip, en değerli olanın insan olduğunu fark ederse o zaman aslında hayatın yaşamaya değer olduğunu algılayabilirler. Hayatı çekilmez kılanda, güzel kılanda insanların birbirine davranış biçimidir.
 
Ölüm olduğu halde insanlardaki para, mal, mülk, üstün olma hırsı bu şekildeyken ölüm olmasa ne olurdu acaba ? Düşüncesi bile korkunç .:mad:
 
kar&yağmur Merhaba,
Annemi yaklaşık 1.5 sene önce kaybettim. Anlatılması zor duygular, delirmek gibi bazen, bazen gün boyu ağlamak, ben 48 saat aralıksız ağladım. Uyku falan kalmadı zaten. İnsan mahvoluyor, artık hiçbir şeyin önemi kalmıyor.
Ben hala toparlanamadım.
hayatım zaten sama sapan bir şekil oldu.

Ama ölüm iyiki var, yoksa ben annesizliğe alışamıyorum..
Rabbim, annem le beraber tüm geçmişlerimize rahmet eylesin.

ALLAH a emanet..
 
Bir insanı hayatta karşılıksız en çok seven kişi genellikle malesef annesidir ve sağlık problemleri olup onların yardımına muhtaç olan bir çok engelli arkadaşımız var, engelli bireyler için annenin kaybı çok büyük bir kayıp özelliklede herşeyin para olarak görüldüğü böyle bir zamanda... Allah annelerimize en azından sağlık durumu açısından onlara daha fazla bağımlı olan arkadaşlar adına uzun ömür versin diyeceğim. Çünkü böyle bir toplumda çoğunluklu en ufak bir engel durumunda dahi aşağılanıp, itilip, kakılırsın, malesef ağzı dili olmayan bir hayvan kadar olamayan insanların olduğu bir toplumda yaşıyoruz.
 
Biz annemizi 7,5 sene önce kaybettik engelli olduğum zamanda ikimizde yatağa düştük. Yürüyemediğimden dolayı cenaze namazına bile gidemedim. Zar zor koluma girerek toprağa verilişini izledim. Şimdi yürüyebiliyorum. Ne zaman memlekete gitsem mezarı başına gider dua okurum. Kendime bakmam sorun değil benden 4 yaş büyük engelli abime de bakıyorum. Annemden görevi ben devraldım. Şimdi annemin korkusu olan benden sonra ölürse abim ne olur diye ben düşünüyorum bakacak kimsesi yok. :/

Anneleriniz (hayatta olanlar için söylüyorum) hazır hayattayken değerlerini bilin üzmeyin, tartışarak olayları büyütmeyin. Benden size tavsiye.
 
31 ocakta annemi kaybettim.
Çok hastaydı. Çok acı çekiyordu. Acısı dindi biliyorum ama alışamıyorum. Hayatım boyunca kimse beni onu gibi sevmeyecek biliyorum. Keşke daha uzun bir hayatı olsaydı diyorum. Keşke daha güzel bir hayatı olsaydı. 59 yaşında gitti bu diyardan. Daha bugün mezarında neredeyse sinir krizi geçirdim. Bu acıyı çeken herkese Allah sabır versin. Eğer anneniz yaşıyorsa dilerim ki ömrü uzun olsun. Üzmeyin onları. Acısı çok büyük oluyor.
 
cok üzüldüm... kaderimse çekerim ....alman...qökhan....😿😿😿😿😿😿iyi olmaya çalışın qenede ...
 
Bence bunları düşünmek yerine annenle kaliteli zaman geçir ve onu üzecek hiçbirşey söyleme..Hiçbir zaman onu ihmal etme. Kızkardeşim şu an yoğun bakımda. Onunla geçiremediğim zamanlara, yarım kalmışlıklara yanıyorum...
 
Aynen.. Ben de aynı arkadaşlara ve annesini kaybeden herkese Allah'tan dayanma gücü diliyorum. Şarkıda diyor ya """Eller kadir kıymet bilmiyor anne... Senin kadar kimse sevmiyor anne...""" Onun yokluğunu ne doldurabilir ? Bence hiçbir şey...
 
arkadaslar o kadar zarif ve geçerli şeyler yazmışsınız ne yazayım diye derin derin düşündüm, gökhan_ ın yazdıklarını okurken nerdeyse ağlamaklı oldum.

heralde her istediğini yapmamız gerekli annemizin, benim annem evlenmemi istiyor, ama yapabilir miyim bilmiyorum aradığım kişide yok gibi henüz. Ayrıca annem'e gerçekten faydalı olacak mı bundan da emin olamıyorum.
 
Ben 2016 yilinda annemi kaybettim.ilk zamanlar sakinlestiricye rağmen ağliyordum.sonra zaman gecti.. Değisen bisey var mi desen dolmusta arkamda oturan kizin anne bugün ne yemek var sorusunu duyunca burnumda sizlama oluyor.Birlikte gecirdiğiniz zamanlarin kiymetini bilin.
 
Tabiki evlilik öyle kolay karar verilebilecek birşey değil. Ancak karşına uygun biri çıktığı zaman erteleme bence. Annen istiyor diye değil, ileride annem de bu mutlu günümü gördü dersin. İçin rahat olur. Şu an kızkardeşim yoğun bakımda. İçimde bin türlü pişmanlıklar var. Onunla ilgili ertelediğim yaşama dair bir pişmanlık bu. 1 yıldır kendisini görmüyordum COVİD-19 yüzünden.. Bu yüzden sevginizi ve şefkatinizi göstermede, zamanınızı sevdiklerinizle paylaşma konusunda ertelemeyin sakın.. Bazı şeylerin telafisi olmuyor malesef.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Üst Alt