ben 34 yaşındayım 3 yaşından beri kekemeyim,şuan ayrıca kan hastalığı ve karaciğer hastalığı ile boğuşuyorum,sizi en ii anlayanlardan biride benim özellikle okulda buluğ çağlarında toplum önünde konuşurken kekeme olmak insana kendini 2.sınıf insan gibi hiissettiriyor hep bir eziklik içinde oluyorsunuz en basit örnek;gençlik çağlarında hoşlandığınız bir kıza bunları ifade etmekten sırf kekeme old.için kaçmak ölüm geliyor insana ama ben yaşım ilerledikçe tabi insan olgunlaştıkça daha doğrusu kendimle barışık olmayı öğrendiğim zaman kekemeliğide baya azalttım..size abi tavsiyesi; kendinizle barışık olun ve kekeme old.için konuşmaktan çekinmeyin konuşun bırakın kelimeler takılsın siz konuşmaya devam edin,ayna karşısında yüksek sesle kitap okumanın iyi geldiği söylense de açıkcası denemedim,kendimden örnek verirsem;liseden sonra iş hayatına atıldım,insanlarla çok sıkı ilşkiler kurdum kekeledikçe daha fazla konuştum,daha fazla üstüne gittim, eskiye göre daha az takılıyorum..bu arada evliyim 4 yaşındna bir kızım var ve kan hastalığına yakalanmadan önce işimde gücümde normal bir insan olarak hayatımı sürdürüyordum anlattıklarımın özeti şu;kendinizle barışık olmayı öğrenin...saygılar..