Keşkesiz yaşayın... Boşa harcanan vaktiniz olmasın...

Ben, “başıma gelmez” dememiştim ama olabileceğini de hiç aklıma getirmediğim bir olayı, on yıl kadar önce yaşadım. Denize atlarken boynumu kırdım ve omuriliğim zarar gördü. Artık yürüyemiyorum. Henüz tıp dünyasında çaresi olmadığından muhtemelen iyileşemeyeceğim. Gerçi o kadar hızla gelişen teknoloji düşünülünce, bir ihtimal de olsa, bulunabilecek tedavi bana da yetişir belki. İşte buradaki sihirli sözcük “belki”. Umutların yitirilmesine engel bir kelime “belki”.
Neyse ki 28 yaşıma kadar yaşadığım hayat çok renkli ve hareketliydi. Buna rağmen, yapılmak üzere hazırlanmış birçok planı unutmak zorunda kaldım. “Keşke” ile başlayan cümleler kurdum. “Neden ben?” sorusu sürekli yankılandı içimde. Sanki başkasının başına gelmesi normal de, benim başıma gelmesi anormalmiş gibi. Başkasının başına gelseydi, içten içe bir sevinç mi yaşayacaktım yoksa? Bir an, en çok sevdiğim insanın (4 yaşındaki yeğenimin) başına geldiğini düşününce bile fena oluyorum. Onun başına gelmesindense, benim başıma geldiği için mutluyum artık.

İyi tarafları da oldu bu olayın. O an birlikte olduğum kız arkadaşım, bir müddet sonra “ben senin iyileşmeni bekleyemem”, diyerek gitti. O an, onunla evli olmadığıma çok sevinmiştim. Hastane ve evde o kadar çok ziyaretçim oldu ki, hem şaşkınlık hem de gurur duymuştum. Hayalimdeki tiyatroda sahne alma imkânını bile tekerlekli sandalyem sayesinde elde ettim. En güzel kısmı da; sağlıklı olsaydım asla tanıyamayacağım pek çok kişiyle tanışmış olmam. Bu saydıklarıma “züğürt tesellisi” demek, tabi ki mümkün. Ama bardağın dolu kısmını görmek bazen kaçınılmazdır!
Ne kadar çok şey yaşarsanız yaşayın, her zaman yapılmayı bekleyen, gerçekleşmesi umulan hayaller olacaktır. Boşa harcanan vaktiniz olmasın, yeter. Kaza yapma riski var diye arabaya binmemek olmaz. Ama tedbir almadan da olmaz. Denge lazım her şeyde. Bize düşen; olabildiğince çok hayali gerçeğe çevirmektir. En azından bunun için uğraşmak. Mümkün olduğunca içinizde ukde kalmasın. Sevebildiğiniz sürece sevin. Saklamayın ve saklanmayın. Gezebildiğiniz sürece gezin. Ertelemeyin. İçinizden gelen sesi bastırmayın. Yarını görmeniz garanti değil. Öyleyse bugünü iyi değerlendirin. Ama uzun yaşama ihtimalini unutup, ipin ucunu kaçırmayın. Ben bu dengeyi pek kuramadım. Siz başarırsınız umarım.

Tüm hatalarımla seviyorum kendimi ve yaşadıklarımı. Hep içimden geleni yaptım. İyi ki yapmışım! En azından “keşkeler” daha az hayatımda.

Hayat böyle bişey. Bu kadar basit işte. Yaşayacaksın.

çok güzel öeneriler benimde sık sık düşündüğüm ama hayata geçiremedim şeyler.

"Keşke, belki, neyse, iyi ki" kelimelerini okuduğumda hemen aklıma yazdığım bir yazı gelir. Üstüne üstlük patron da "Hayat bu kadar basit." demiş. hatırlamamak olmaz...

Ölümüne Yaşamak

Yaşamak, sadece nefes almak mıydı? Yoksa nefes almak mı yaşamaktı? Hayat aslında bu kadar basit işte; Bizleriz hayatı karmaşık yapan. Neden diye sorduk mu hiç?

— Hayır, çünkü buna ayıracak vaktimiz yoktu. Belki de zaman ayırmak istemedik.

Önemini sadece ihtiyacımız olduğunda anladığımız ve durduramayacağımız zamanın, hep geç olunca farkına vardık. Sonra da “keşke” diye bir kelime bulduk. Ardından da “ama” ve “ne'yse” geldi. “Ama” sözcüğünden önce kullanılan sözcüklerin hiç bir önemi yoktu. Asıl önem verilmesi gerekenler “ama” sözcüğünden sonra gelecek olanlardı. Geç kaldığımızda imdadımıza “keşke” yetişti ki zaten çok geçti, artık her şey bitmişti. Ne'yse bu konuyu kapatalım.

“Keşke o otobüse binmeseydim.”
“Keşke kabul etseydim.”
“Keşke söyleseydim.”

“Keşke” kullanıldığında, ister istemez yeni bir kelime kullanmaya ihtiyacımız oluyor: “Belki”

“Belki sakat kalmayacaktım.”
“Belki şu an, O yanımda olacaktı.”
“Belki daha mutlu olacaktım.”

Peki, gerçekten öyle mi olacaktı? Sadece bir ihtimaldi bunlar. Bu sorunun cevabini kesin olarak asla bilemeyeceğiz. Hayat ancak ileriye doğru yaşanır. Dönüp geriye baktığımızda ise en ufak bir hareketimizin bu an için yapılmış olduğunun farkına varırız. “Belki” ile hayati yasamanın hiçbir getirisi olamaz.

İşte bu anda, artık “keşke” yerine “iyi ki” kullanılacaktır. “Keşke” kullanmak kolaydır. Oysa “iyi ki” cesaret ister. Başlamak için cesaretinizi toplarsanız, başarmak için de cesaretiniz olur.

Hayatınızda ki “iyi ki” kullanımınız “keşke” kullanımınızdan daha çok olduğunda mutlusunuz demektir.

Bugün hayatimin ilk günüdür. Aynı zamanda son günü de olabilir. En sevdiğiniz kişinin bugün öleceğini bilseydiniz, O’na olan davranışlarınız ayni olur muydu? Olamazdı.

Bu sebeple; sıradan sandığımız her günü, her an’ı değerini bilerek yaşamalıyız. Geçmişi özlemek yerine geleceğe hasret kalmalıyız. Yaşanacak an’lar var ileride, her ne pahasına olursa olsun.

Öylesine değil, ölesiye yaşamalıyız.

Gelmiş, geçmiş olsun!
Dilerim sözlüğünüzden "keşke"yi siler atar, her zaman "iyi ki" diye başlayan cümleler kurarsınız

canım arkadaşım, hayatımda keşkesiz yaşamayı senden öğrendim...umarım burdaki diğer arkadaşlarda senden çok daha yeni ve faydalı şeyelr öğrenirler. heee bu arada hoşgeldin

Keşkesiz yaşabilmeyi becerebilen bir tane bile insan olduğunu sanmıyorum..

İnsanları üzdüğüm için benim en çok üzerinde durduğum keşkem gibi mesela..

KEŞKE DOĞMASAYDIM..

şuna inanıyorumki keşkeler bizim elimizde olsa hiç kimse keşke kelimesini kullandırtmazdı.bazi şeyler bizim hakimiyetimiz< olmadan gelişiyor mesala bir arkadaş keşke doğmasaydım acaba bunda bizim nekadar yaptırım gücümüz var,mesela ölüm bizlere ne kadar yakın olduğunu bilebilirmiyız hayır ama bunu bilseydık belkide keşkelere hiçbir zaman meil vermezdık, yaşanan bu dünyada her şeyin bir dengesi vardır her halde bizlerde bu dengeyı sağlıyoruz.

Kime ne getireceği belli olmayan çeberin içinde dolaşıp duruyoruz hepimiz ayrı hikayeler içerisinde,bu günümüzü aramayacağımız daha güzel günler temennisi ile kalın..

keşke KEŞKE lerimiz olmasaydı diyorum ama maalesefki var.umarım bundan sonra olmaz keşke ler.. saglıcakla kalın....

hayatta, "Keşke Zamanı Geri Çekebilme İhtimalimiz Olsaydı.." biraz daha düşününce "Keşke Keşkeler Olmasaydı" diyorum...