Otizmli bireylerin hastanelerde yaşadıkları sorunlara çözüm [Araştırma]

Ben Cengizhan Soneren ANOBDER www.anobder.org.tr (Ankara otistik Bireyler Derneği) II.Başkanıyım.Bir çalışmamızda yardımcı olursanız sevinirim.Malum otistik bireyler yaşadıkları duyusal sorunlardan,iletişim ve algılama problemlerinden dolayı hasta olduklarında hem kendilerini ifade edemiyorlar hemde hastanelerde ajitasyona uğrayarak tedavi olamıyorlar.Tetkiklerini yaptırmıyorlar.Zaten başları kalabalık olan hastane çalışanları isteselerde yardımcı olamıyorlar birde toplumun normal sayılan insanların göz ve söz tacizleri aileleri hastanelerden uzaklaştırıyor.Biz dernek olarak buna çözüm olacak bir projeyi Ankara ilimizde bir üniversite hastanesinde Rektörümüzün sözü ile gerçekleştireceğiz.
Bize ulaştıracağınız her türlü bilgi işin başında en doğru şekilde Otizmli bireylerin hastane imkanlarından yararlanabilmesi için rehber olacaktır.

Şimdiden desteklerinizden dolayı aileler,çocuklarımız ve derneğim adına teşekkür ederim.

Sağlıklı ve mutlu kalın.

hos geldiniz cengizhan bey
iyiniyetli ugraslariniz icin sizleri kutluyor isinizin cozumunu diliyorum
otizmi hic bilmesemde az biraz okuyup bilgim var cocuklari helede engelli cocuklari duygusalca severim
ben agir isitme kayipliyim hastanelerde cok yattim koklear implanti aldirdim ondan sonrada koleastotam ameliyatlari oluyorum bu sebepten
hastane ortami berbattir normal buyukler bile bikar ki cocuklar haliylede otizm gibi bir derdi olanlar
git gel tahliller sira beklemeler anlayissiz gorevliler kendini dev aynasindan goren prflar insani canindan bezdirir rektor oturdugu yerde ahkammi kesiyorki ciksin bir hasta sahiplerini gorsun
diyorum ki telefonla randevu ama hastanin sirasi gelince bekletmemeliler bu hic olmuyor uni hastanelerinde
tahliller icinde oyle kuyrukta bekletme olmasa o randevu sistemi ama saate sadik kalinacak gibi
biz gibi agir isitenler icin hic bir anlayis olmuyordu eskiden son yattigimda hemsirelerin ellerine agir isitenler icin bir sahife yazi tutusturmuslar dosyamiza eklemisler ama kim takiyo

Merhaba Cengizhan Bey

Benim 7 yaşında otizm hastası dünya tatlısı bir oğlum var.

Ben çocuğumu daha iyi baktırıp tedavilerini daha iyi yaptırabilmek için yaşadığım şehirden 6 ay önce büyük şehire geldim.şu ana kadar çocuğum için hiçbir şey yapamadım. çünki hala randevu alamadım günlük 8 hasta alıyolar.randevu alabilenler saat 02- 03 de gelip beklemeye başladıklarını söylüyorlar.( o saatte rahatımı bozamamamdan değil, bazı özel sebeplerden bunu yapabilmemin mümkünü yok.) 8. kişiden sonrasıda dönüp gidiyormuş. Ha o 8 kişide hemen tedaviye başlanmıyor.( zorla bir kere randevu albilmeyi başarmıştım) bu çocuğun acilen desteğe ve tedaviye ihtiyacı var, ama randevu listemiz 1,5 yıl sonrasına kadar dolu isterseniz siz şansınızı başka yerlerde deneyin dediler.
Çocuğumun ilaç raporu olduğu için sağlık ocağından yazdırıp alabiliyorum şimdilik, sonrasında ne yapacağım bilmiyorum. otizm+ hiperaktif, ilaç pek işe yaramıyor,işe yarayacak ilacı bulduracak kadar doktor yüzü göremiyoruz ki. acayip derecede hareketli başa çıkılmayan bir çocuk . Bir o olsa iyi onun 1 yaş küçüğü olan diğer oğlumda da yolunda gitmeyen bişeyler var,kreş öğretmenleri değişik bir çocuk olduğunu, normal çocuklarla eğitiminin mümkün olamıyacağını, özel eğitime ihtiyacı olduğunu, mutlaka bir psikiatriste götürmem gerektiği konusunda beni uyarıyorlar. 14 yaşındaki oğlumun ise kardeşleri yüzünden hayatı, çocukluğu allak bullak geçiyor. Bense artık ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.Kamuda çalışıyorum,zaten çocuklar için o kadar çok izin almak zorunda kalıyorum ki , birde randevu alamayıp işlerimi halledemeden geri dönmek yokmu beni kahrediyor. Paran olsa bas parayı, al hocalardan randevuyu ama nerde, temel ihtiyaçlarımızı zor karşılıyoruz.
Hali vakti yerinde olandan bize, esas tedaviye ihtiyacı olana ne zaman kalıyor ne de doktor. Zengin eften püften şeylleri problem sanıp basıp parayı getiriyor çocuğunu, bizim gibilere ne zaman kalıyo nede doktor, bizde çocuğumuzu baktırabilmek için sürünüp duruyoruz arada. çocuğum yolda inat eder bir adım yürütemezsin, hadi oğluşum hadi bitanem dersin yürümez, asılır çekelersin yürütemezsin çareyi sırtlanmakta bulursun ama iki adım gitmeden iflahın kesilir yorulursun, yorulduğunamı yanarsın,(üstüne üstlük milletde tuhaf tuhaf bakar) hiçbirşey halledemeden geri döndüğünemi yanarsın, süklüm büklüm aldığın iznin, boşa gittiğinemi yanarsın. ha bu arada ben bir üniversitede görev yapıyorum.
Yeteri kadar çocuk psikiatri bölümü yok, doktor yok , olanlarında afralarından tafralarından yanına yanaşılmıyor, zavallı bizler çocuğumuz için bunlarada göz yumuyoruz yeterki doktor bulabilelim.(kendi kendime arkalarından bedduaları, küfürleri basıyorum tabiki bunuda yapmazsam stresten kalbim durmak üzereye geliyor, napim onca çaresizlikten sonra banada tek yapabileceğim o kalıyor.)

Amacınız beni çok umutlandırdığı için bayağı uğraştım bunu yazmaya, yaşadığım şehirde değilsiniz ama inşallah oradada olsa olumlu şeyler yaparsınızda buradakilere ve diğerlerine örnek olursunuz ve bu her yerde yaygınlaşır.

BAŞARILAR DİLİYORUM.

Evet biz otistik çocuğu olan ailelerin en büyük kabusu hastaneler ister özel olsun ister devlet dr bulsan çevre faktörü çocuğun bağırması yerinde durmaması bunun gibi birçok neden hadi çevreyi anlıyoruzda yeri gelip bazı doktorlarında susturun şu çocuğu demesini hiç anlamıyorum 9 yıldır her gittiğimiz hastanede o kadar çok problem yaşadık ki burda yazmakla bitmez neyse aslında bu benim şahsi görüşüm her ilde ya haftanın birgünü engellilere ayırılsa sadece rapor için yada her ilde bir özel hastane bizler için ona bakarsanız hastanelerde öncelik engelliler ve hamile bayanlar yaşlılar diye geçiyor ama nerde öncelikle aslında sorun toplumun kabullenmesi neyse yazmakla bitmez bu çile umarım başarılı olur projeniz Saygılar