Yalnız sokağa çıkamayacam korkusu yaşıyorum. Psikolojik hastalıklar konusunda halkımız çok cahil bi an panik yaşayacam ve insanlar önünde çaresiz kalacam korkusu. Dönem dönem kötü oluyorum. Aslında hastalığım komplike. Ta takıntı oluyo ,depresyona yakın bir hal, kötü iken insanların bakışlarından rahatsız olma, evde bebek var hanım benle dışarı çıkamıyor. Hastalık yaşamamış arkadaşlarlada görüşmek istemiyorum şuan. Amann! 40 yaşindayim yoruldum beyler. Psikolojik hâller konusunda empati yapabilenler merhametli ve yaşamış insanlar oluyor. 5 yıldır ist da yoktum evlenince tekrar ist a geldik. Üniversiteden halden anlayan arkadaslar hepsi turkiyenin bir yanına dağıldı. Offf offff