Secaattin Öztürk

BİZ BİZE BENZİYORUZ

Göklere benziyor yüreğin
Yağmur için
Bulut biriktiriyorken mavi
Sen
Ağlamak için
Boşuna sebepler arıyorsun ..
Bir şiirin dizelerinde
Hüzünlü öykülere ağlıyorsun
Ayağı çıplak çocuk
Ciğeri hasta adam
Kanadı kırık bir kuş görsen
Göz yaşlarına boğuluyorsun
Gereksiz dertlerin sahibisin
Yağmurun sesinde hüzün
Güneşin yedi renginde hep dertlisin
İçinde upuzun bir boşluk
Dost deyince yalın ayak koşuyorsun
Sen aslında bana benziyorsun ..
Bir hamamın iki çıplağıyız
Yok elimizde
Sevgimizden
Ve yüreğimizden başka sermayemiz
İçimizde
Bir kalabalıklar yalnızlığı
Geçer akçe değil artık vefa
Beş para etmiyor yüreğimiz
Sular,gölgeler
Kar gülüyor
Biz ağlıyoruz
Biz aslında birbirimize benziyoruz ..
Yüreğime muhkem yazdım adını
Öyle kolay kolay bırakmam ellerini
Boş ver.!
Bu şiirin adanmışlığını
Kime yazıldığını
İkimizden başka kimseler bilmesin ,
Sen bil yeter ..
Yedi rengi var da hep sarı çiziliyor güneş
Sen benim yüreğimde
Kimsenin bilmediği
Kimsenin çizemediği
En güzel renksin
Vefasın
Sevgisin,Dostsun
Bir tanesin
Sen bana
Ben sana ..
Biz birbirimize benziyoruz ..
Bir yangın yeriyse bu dünya
Bizden gayrisi
Boş ver yansın.!
Sen özelsin
Sen cansın
Sen bana benziyorsun ..
Bana yeterde artar güneş yüreklim ..

Secaattin ÖZTÜRK



EKSİK YAZMIŞLAR

Okudum;yazmışlar bir yerlere adını
Onca laf etmişler yürek yangını
Ne bilecek eller işin aslını
Seni bu öykü de eksik yazmışlar

Görünen sevimli yüzün altında
Kaybolur sözcükler kör inadında
Hani dudakların vardı;kiraz tadında
Seni bu türkü de eksik yazmışlar ..

Kahvaltıdan sonra kahve içerdin
Bana kızıp gider denizlere düşerdin
Olur olmaz küstüğünde yalnız ağlardın
Seni bu şiirde eksik yazmışlar ..

Ömrüme geç girip çok erken gittin
Oysa hazanımda bana aittin
Şimdi neredesin bilmem ne oldun
Seni bu öykü de eksik yazmışlar ..

Mavi iklimlerde hüzün yüreğin
Hep yarım kalmıştır senin dileğin
Geçmişsin çemberinden feleğin
Seni bu sayfa da eksik yazmışlar ..

Ne sıkı tutmuştum nazik elini
Nasıl unuturum masum halini
Kimse bilmez kesmelerin derdini
Seni bu şiirde eksik yazmışlar ..

Sen kahrımı çektin, bende nazını
Okudum bir yerde berbat yazını ,
Şimdi herkes dövsün artık dizini
Bizi bu öyküde eksik yazmışlar ..

Secaattin ÖZTÜRK

YİNE YALAN SÖYLEDİN

Ey insan
İçindeki kirli benlik.!
Hani;
Sevgi en büyük güçtü
Yalan mı söyledin.?

Hani sen
Gülüşünde öldürmüştün öfkeyi
Kini nefreti mahkum etmiştin
Yoksa yalan mı söyledin.?

Öfke kızıl bir yangın insan ruhunda
"Baldan tatlıdır" derler
İçinde ki zehirli bala
Nasıl yenildin?

Ey insan
İçimizin içindeki benlik
Hani
Hiç dolmazdı bu boş bardak
Sana kahır değildi sabır
Hani
Su gibi duru
Sevgi akardı gönül çeşmenden
Yoksa yalan mı söyledin.?

Hey İnsan
İçimizdeki ilkel benlik.!
Arsız şeytan
Öfke
Nasıl öldürür sevgiyi
Hani sen
En kirli günahları bile severdin?

Ey insan
Tükürüp öfkenin yüzüne
Kilit vur hırs kutusuna
Bundan böyle
Bir yafta boynunda
Gezmelisin sokak sokak
Dikilmelisin en işlek kavşaklarda
İnsanlar durun.
Sevgiyi bilmeyenler geçemez...!

Ey insan
İçimdeki ilkel benlik
Hani sen hep gülerdin
Ölürdü gülünce öfke
Hani keşfettiğin gülümseme
Sana hep ışık olarak dönerdi
Öfkeye hırsa nasıl yenildin ,
Yoksa yalan mı söyledin ..?

Secaattin ÖZTÜRK


ÇAĞIR BENİ

Ayaklarımı duvara astım şimdi giderken
Gülüşünü
Nefesini
Aklımın en kuytusuna ezberle diye yazdım
Olurda bir gün hatıralara muhtaç kalırsam
Eski günlerdeki gibi hatırlamak isterim seni ..

Sana,göz yaşların kadar sevinçlerde bıraktım
Belki
Keşke
İkilemlerine sığmayacak kadar güzel şeyler
Cayarsan kararından olurda eğer yanılırsan
Dönmem asla ama,yanılırda bir gün dönersem
Bıraktığım gibi yine güzel bulmak isterim seni ..

Sana çalınmış kaçamak zamanlar bıraktım
Gizli
Saklı
En masum halleri geceye günah yazarken Koynunda
Güne pişmanlıklarla uyanmışsam
Şansım olsa; Sevaplara yazmak isterdim seni ..

Ayaklarımı duvara astım şimdi giderken
Günahla
Sevapla
Nasıl hatırlamak istersen öyle an beni ..
Bir yangında benimle yanıp kül olmuşsan ,
Üzülme ayaklarım sende ..! Gelirim, çağır beni ..


Secaattin ÖZTÜRK

ŞİİR HAYAT VE BİZ

Sokak aralarında ağladığımızda
Çalındığında oyuncaklarımız
Bir çocuk kalbinin isyanlarında
Çaresiz,yersiz korkularımızda
Yüreğimizin uzandığı yerlerde
Çığlıklarımız şiir olacakmış
Bilir miydik ..?

Hayatı henüz anlamaya başladığımızda
Ufkun aydınlık yüzüne çizdiğimiz
Umut dolu hayallerin
Kar boran havalarda
Kararıp yok olduğunda
Ağladığımızda
Göz yaşlarımız şiir olacakmış
Bilir miydik ..?

Anneden öte sevgileri keşfettiğimizde
İçi kıpır kıpır
Yerinde duramayan yüreğimizde
Yeni dünyalar hayatlar bulmak güzeldi
Elimizde bir güneş
Sarılıp kokladığımızda yakmazdı.
İhaneti tattığımızda
İçimizin yandığı ayrılıklarda
Sessiz isyanlarımız şiir olacakmış
Bilir miydik ..?

Bir gün,içimizdeki sözcükler çoğaldığında
Heybesinde azık diye şiir taşıyanların
Görkemli bir sofrada buluşup
Binlerce şiir paylaştığında
Şiir konuştuğunda
Hayattaki en büyük mutluluğun,
Biraz paylaşım olduğunu anlayacaktık ...
Çocuk düşlerimizin temizliğince
Hayallerimizin kesiştiği bir yerde
Şiirler yazmak olacakmış
Bilir miydik ..?

Secaattin ÖZTÜRK

YALANCI

Yalanmış meğer yüzünüzün güldüğü
Sizin de içinizde kıyametler koparmış
Görülmüş şey değil ki taşların da öldüğü
Ustalar sizin gibi taşlardan,put yaparmış ..

Hangi yalın duygular üşüyordur kucakta
Ne varsa görsel olan gerçeklerden uzakta
Sevgi denilen şeyi bir çöplükte bulsakta
Sevgi yalnız yürekte,hep kalplerde yaşarmış ..

Secaattin ÖZTÜRK

BELKİ ŞAHLARI VURURLAR

Bir satranç tahtasında
Üstlendim her görevi
Şahı koru dediler bana
Veziri kurban verdim ..

Adımlarım kurallı
İki kale arası
Kovaladım atları
L çiz dediler ama
Hain file yenildim ..

O yaramaz piyonlar
Benim kadar çoktular
Hep dayanak yaparak
Her işte kullandılar
Şah tam mat olacakken
Kaleye kurban gittim ..

Şimdi bir kale bir şah
Birde zavallı piyon
Dolanıp duruyoruz
Bir tahtanın üstünde
Birazcık ümitlendim
Ve ihtimal dahilinde
Şahları vururlar belki ..

Secaattin ÖZTÜRK