Skolyozun psikolojik boyutunu paylaşalım..?

yakın çevremde benden başka bu hastalığı geçirmiş olan yok anlatınca sadece şaşırıyorlar üzülüyorlar; ama anlamıyorlar haliyle. başkaları neler yaşadı merak ediyorum yoksa tek zuzaylı ben miyim

merhaba ben 1.5 ay önce ameliyat oldum.hastalığımı ilk öğrendiğim zaman bizimkilerde benimle birlikte öğrenmişlerdi bu hastalığı.yani bende senin gibi şeyler yaşadım.zamanla hem ben hemde çevremdekiler bu hastalığı detaylı öğrendiler.şimdi herşey geçti çok şükür.allah sanada acil şifalar versin

sana da çok geçmişler olsun. Ben 11imde yaşadığım şeylerin etkisinden kurtulmakta zorlanıyorum galiba bazen düşünüp o küçük kıza üzülüyorum. insan birşeyi kendi yaşadığında en kötüsünün o olduğuna inanıyor;çünkü sonuçta aa bak şöyle şöyle olsaydı nolurdu tepkileri gelse de etraftan , kendinin yaşamasıyla bir olmuyor. Yendim sanıyorsun sonra dikiş izini gören şaşkın gözlere şakayla karışık güçlü bir modda gülümseyek anlatıyosun olanları, eve döndüğündeyse masken düşüyor bu kadar zaman geçmesine rağmen aslında hala güçlü olmadığını farkediyosun.Ben böyle şeyler yaşıyorum işte ondan diyorum tek miyim diye. tek miyim?

bence hasta olupta psikolojik sorun yasamayan azdır veya yoktur insan mutlaka etkilenir bende etkilendim yani uzaylı grubunua bende giriyorum :mrgreen:

ben hiç bir zaman dış görünüşümü problem yapmadım.birde kolumda çok büyük bir yanık izi var.herkes kolumu sorarken bile bunu önemsemedim.önemli olan kendimizle barışık olmamız.bundan sonrada sırtımdaki dikişleri problem yapacağımı sanmıyorum.ameliyattan önce bile sırtımdaki eğrilikle bikini giyecek cesaretim vardı,yanık kolumla da sıfırkolda giyiyorum abiyede giyiyorum.eğer dışardan gelen tepkilere göre kendimizi yönlendirirsek hiç bir zaman mutlu olamayız.ne yapalım bu da bizim hayatımız.bizim vücudumuz.takmaya değmez dışardakileri.şuanda ben birde korse kullanıyorum.ve bu korseyle sokağa çıkıyorum.insanların nasıl bakacakları hiç umrumda değil.hatta hiç üzerimde koca bir korse olduğunu bile unutuyorum.

merhaba ben de skolyozum ve etrafımda aynı sorunu yasayana rastlamamıştım ama foruma girdikten sonra yalnız olmadığımı hissettim herkese saglık diliyorum

bende 17 yaşındayım ve bendede skolyoz rahatsızlığı var... bazen kafama takıyorum arkadaşlar üzülüyorum niye var diorum yardımcı olun bana lütfeenn !!!

YELİS ÜZÜLME BUNU ALLAH SINAV OLARAK VERİYOR BİZLERE HEM ACI CEKMEZSEK BİLMİYORUZ SAGLIGIMIZIN KIYMETİNİ
BEN 15 YASINDAYIM AMELİYAT OLDUM SORACAGIN SORULAR VARSA YARDIMCI OLABİLİRİM GECMİŞ OLSUN

sağol pınarcım eğer msn adresin varsa özelden msj atarmısın konuşabiliriz bana anlat lütfen cnm :wink:

ben aranızda en büyük olanlardanım sanırım..28 yaşındayım..ameliyat olmadım.çok da sorun yaşamadım aslında.fazla bi ağrım yok.aslında büyük bi eğrilik olmasına karşın pek de dışarıdan farkedilmiyormuş.ama sanırım ameliyat olmalıyım.bakıcaz :wink:
hastalığımı öğrendiğimde 14 yaşındaydım.60 derece bi eğrilik vardı.çok geç kalmıştık o zaman bile.doktorlar ameliyat dediler.çok zor dönemlerdi.sürekli ağlıyordum.hiç bu kadar gözyaşlarıma engel olamadığım bi dönem hatırlamıyorum.kendiliğinden akıyordu sanki.ameliyat olmak riskli diye o dönem ameliyat olmadım.başka şeyler denedik.o dönemi bi şekilde geçirdik işte.ergenlik dönemiydi.haliyle dış görünüş çok önemliydi.ben zaten içine kapanık bir çocuktum.hastalığımı bile bu yüzden geç teşhis ettik.ama bi şekilde sabrediyosun.her zaman daha kötüsü var tabi ki.şükrediyosun haline.ama ne kadar da olsa bu yaşa da gelmiş olsam düzgün bi fizik,düzgün bir sırta sahip olmak özlemini duyuyorum.üzülüyorum evet.ama daha güçlüyüm şimdi.her ne kadar ameliyat düşüncesi beni korkutsa da daha pozitif bakabiliyorum.herkesin bi sınavı var ve benimki de bu..
sürekli duruşumu kontrol ederek yaşamak can sıkıcı oluyor aslında.mesela okuldayken sıranın üstüne kafamı koyup da yatamazdım rahat rahat.neden mi?e malum,sırtımın eğikliği ortaya çıkıyordu.ya çok çocukça şeyler belki ama ben ufak tefek bunun gibi çok şey yaşadım ve yaşıyorum.bi tek engelliler toplantısında hiç bi hareketimi kontrol etmemiştim ve çok rahat hissetmiştim kendimi..insanoğlu ne tuhaf
bu siteyi bulmak ve benim gibi olanlarla tanışmak benim için büyük bi şans oldu.
şimdi ameliyat olup da memnun olan çok kişi görüyorum ve bu bana ümit veriyor.ama halen daha emin değilim ameliyat olmak konusunda :wink:
ben size yine yazarım yaşadıklarımı,hissettiklerimi..başınızı şişiririm :wink: Allah herkese şifa versin

Ben 22 yaşındayım.1 ay önce numune hastanesinde ameliyat oldum 18 tane vida takıldı ameliyatım 8 saat sürdü.Tabiki psikolojik bir yıkım yaşanabiliyor ama önemli olan ameliyat öncesi ve sonrasında bu hastalıktan bir çok kişinin muzdarip olduğunu ve ameliyat neticesinde düzeldiğini düşünmek.Kendine güvenmek ve çevredekilerin desteği çok önemli.

Ne kadar şanslıyız ki çaresi olan ve ölümcül olmayan bir hastalık skolyoz ... Bir noktada elimizdekilerin değerini bilmeliyiz arkadaşlar , ya kanser olsaydık ? Ya umutsuz bir şekilde böbrek bekliyor olsaydık ?

Tabii zor bir operasyon ama yüreğinizi hep ferah tutun ... Bu hastalığın bana çok faydası oldu ...

19 yaşındayım ve hayata başka pencereden bakabiliyorum ... Sağlığımın kıymetini biliyorum ve düşüncelerim daha olgunlaştı ...

Her zaman bir çözüm vardır , önemli olan pes etmemek ve onu kovalamaktır ... Eminim hepiniz dertlerinizin çözümünü bulursunuz ... O bir yerde saklanıyor :wink:

Çok güzel söylemişsin chronic..Yaşına göre olgun konuşmuşsun gerçekten...

Ya işte bazen insan çok da mantıklı düşünemiyor.Kafam bugünlerde çok karışıyor.Ameliyat fikrine yaklaşmışken birden birinin,senin ameliyat olmana ne gerek var ki,belli bile olmuyor,demesi,ameliyat olunca daha kötü olursa ya,demesi birden beni allak bullak ediyor.

Ya dış görüntüye de takmıyordum ama takılmaya başladım.Herkes belli olmuyor dese de...

Off neyse.Yaz sonu İstanbul ve Ankara'da bi kaç doktora gidip bi karar alacağım artık..Hepimizin hakkında hayırlısını diliyorum :wink:

Kafanın ne kadar karışık olduğunu anlayabiliyorum ... Sonuçta bir insan

için en önemli şey sağlığıdır ve istiyorsun ki verdiğin karar sağlığın

açısından sorun yaratmasın ...

Benim sana önerim şudur : her zaman kendini sev ... Neden dersen ?

Bir bakıyorum bazı kişiler sadece görüntü için , eğrilik artmamasına

rağmen , organlar üzerine bası artmamasına rağmen ameliyat oluyor ...

Bence buna hiç gerek yok ... Hayatını onunla sürdürebildiğine inanıyorsan

ve doktorun bu eğimin senin için problem teşkil etmediğini söylüyorsa

bence olma ... Ama eğer doktorun gerekli görüyorsa elbette ki ol , hem

de hiç gecikmeden ...

Yani cevap doktorda gizli ... Doktora bu ameliyatı olmak zorunda mısın ,

zorunda değil misin ? Bunu sor yeterli ...

İyi haberlerle dönersin inşallah :wink:

Teşekkür ederim..Çok rahatladım..Haklısın :wink:

Bu arada ismin değişmiş.Şaşırdım

selam arkadaslar ben siteye yeni üye oldum 3.5 yaşında geçirdiğim kaza sonucu parapleji oldum amama 18 yaşına kadar skolyoz hastalığına yakalanmadım FTR ci ler buna seviniyordu çünkü benim durumumda küçük yaştan parapleji olan insanların çoğunlugunda skolyoz gözüküyormuş. ne yazikki 17 yaşında geçirdiğim ameliyat sonrası hastenede kaldığım bir senede doktor ihmali sonucu bendede skolyoz ve kireçlenme oluştu :S. şimdi 20 yaşındayım ben dış görünüş olaarak pek takmıyorum denizde yada arkadaslarımın yanında t-shortsuz dolaşmak beni rahatsız etmiyor ama yatarken ve otururken rahatsızlık duyuyorum sağıma uzandıgımda nefes zorluğu çekiyorum :S bunun için daha da ilerlememesi için ameliyat olamk istiyorum ama çok korkuyorum ameliyatın olağan riskinden değil bir doktor hatasından daha korkuyorum hastenede geçireceğim günlerden korkuyorum varmıdır bunun bi yolu

iyi bir doktora gidersen hiç bişey olmaz.ameliyattan sonrada zaten 4 gün içinde taburcu ediyorlar korkacak bişey yok.geçmiş olsun

meraba bende bu siteye yeni katıldım 27 yaşındayım 13 yıl oldu ameliyat olalı çok şükür şu ana kadar bir sorunum olmadı bana sorarsanız olumsuzluklar her insanın başına gelebilir bir doktorun hatası yüzünden diğer doktorlara önyargıyla bakmak haksızlık olur ben ce iyice araştırın sağlığınız için için en iyi doktoru bulun ve hemen olanak varsa ameliyat olun çünkü bu gün bir fırsat varsa yarın olmayabilir.. [size=7][/size]

Teşekkür ederim..Çok rahatladım..Haklısın :wink:

Bu arada ismin değişmiş.Şaşırdım

Genişletmek için tıkla ...

eheheh , evett , değişiklikleri severimm :lol: :wink:

şu ameliyat olacak arkadaş için yazıyorum : en iyi doktoru araştır ve dediklerini harfiyen uygula ... eğer korkar ve inatla tedavi olmazsan ; yok yere telafisi olmayacak hasarlar açarsın vücudunda ... daha mı iyi olur sanki ? :wink:

Merhaba arkadaşlar , bende de skolyoz var , ama artık bunu unutuyorum bile..Ben kendimi seviyorum..iyi ki de böyleyim..herhangi bir yerim ya da herhangi bir kişilik özelliğimin farklı olmasını istemezdim doğrusu

skolyoz

Slm. Yeni Üye oldum bu siteye. Açıkçası henüz nasıl kullanacağımı bile tam olarak bilmiyorum. Evet bendede skolyoz var Sağlık yönünden hafif ağrılar dışında hiçbir şikayetim yok çok şükür. Tek sorunum görüntüm. 25 yaşındayım ve Bir tarafınızın kambur durması ve bunun bazı kişiler tarafından farkedilmesi çok üzücü. Geçen gün skolyozun biraz daha gelişmiş olduğunu farkettim. Derecesini bilmiyorum ama kolayca farkedilir duruma gelmiş. Bu yüzden hayata küstüm diyebilirim

Seni çok iyi anlıyorum rose&rose

Ya küsme hayata lütfen yaa Ben de 28 yaşındayım.Benim kamburluğum da bence farkediliyor dışarıdan ama arkadaşlar farkedilmiyor diyorlar.Aslında epey bi eğiklik var.75 derece.En son 2sene önce gitmiştim doktora.Bugünlerde yine gittim,bi ilerleme olmamış.Doktor artık istersen estetik açıdan güzel görünmek için ameliyat olabilirsin dedi.Yoksa bu yaştan sonra ilerlemezmiş.Bakalım daha uzman bi kaç doktora da gidicem.
Sen de git mutlaka doktora.Kaç derece bi bakın.Çok rahatsız oluyorsan ameliyat da olabilirsin aslında.Ben de bazen düşünüyorum.Boyum uzar diye hevesleniyorum Ama cesaretim de yok pek açıkçası.O halde kendimle barışık olmak zorundayım :wink: Daha kötü durumları düşün..Şükredelim halimize olur mu :wink: Ben Ankaradayım.Aslında bi gün bütün skolyozlu arkadaşlar buluşsak ne güzel olur.Dertleşiriz :wink:

Evet gerçektende aynı sıkıntıları yaşamış atlatmış veya hala yoğun sıkıntısı altında ezilen insanlar buluşsak dertleşsek iyi olurdu.
Ben iki ay oldu ameliyat olalı başarılı bir ameliyattı ama tabiki hala ağrıları sıkıntısı sürüyor.Önemli olan kendine güven ve çevredekilerin desteği.Ameliyat süreci gerçekten zordu ama hep biliyordum ki üstesinden gelecek ve hastaneden sağlığıma kavuşmuş bir şekilde çıkacaktım.
Vakit kaybetmeden çaresine bakmak gereken bir hastalık ama tabiki başka seçenek yoksa ameliyat olunmalı.

rose&rose bence sen iki yönlü düşünmen lazım.
1.kendine şükretmen
2.senden daha kötülerinin oldugunu.
bunun için hayata küsme hayat güzeldir.

ben şuan skolyozdan 8ameliyat ve dizimden 7kes ameliyat oldum ve heryerim izlerle dolu ve bunun yüzünden 8senedir yüzmeye bile gidebiyorum gittiğim zaman insanların bana bakışlarını sevmiyorum sanki kötü biriyim yada acımaları beni çook etkiliyordu.yolda yürürken birilerinin arkamdan sırtıma bakması.çok üzüyor ama gnede hayata sımsıkı bağlıyım çünkü hayat devam ediyor.

Slm Anzel endişelerini çok iyi anlıyorum çünkü ameliyattan önce bende aynı şekilde hissediyordum.Sorularına gelince evet şuan halimden çok memnunum çünkü olmak zorunda olduğum bir ameliyattı ve sonuç başarılı oldu.Skolyozun derecesi çok yüksekti ve felç riski vardı.
Ameliyat sonrası görüntüm değişti ve sırtımdaki eğrilik tamamen düzeldi.Doktorlar boyumun uzayacağını söylemişti ve neticede 6 santim uzadı.
Ameliyattan önce münkün olduğu kadar soğuk kanlı olmaya çalıştım ve gayet sakin bir şekilde ameliyata girdim.
Motivasyon ve kendine güvenmek bu etapta çok önemli.Ameliyat 8 saat sürdü ve sonraki 3 gün gerçekten zordu.Ağrılar ve birbiri ardına yapılan filmler testler.Bu zorluklar bir hafta sürdü.Hangi hastanede olduğun ve profesyonel ellerde olmak çok önemli.
Şuan ise hafifte olsa ağrılarım var kendi işlerimi görüyorum gezip dolaşıyorum normal hayatıma geri döndüm.Tabi sağlığıma eskiden olduğundan çok daha dikkat ediyorum.Başka tereddütün soruların varsa yaz bilgim dahilinde olanları anlatırım.Sevgilerimle...

skolyoz öncesi ve sonrası duygularım

İlk önceleri kaçar oldum insanlardan mümkün olabildiğince uzaklaştım hastalığımı öğrenince her fırsatta ağlıyor her ağlayışımda içim daralıyordu..ağlamakta yetmiyordu acımı azaltmaya çevremde beni anlayan yoktu da kimseye anlatamıyordum ya da anlattığım kişiler bana acır gözlerle bakıp kendi kafalarınca yorum yaptılar aklı sıra destek yerine köstek oldular yaşantıma moral vereceklerine hep ameliyatta felç kalma risklerinden bahsettiler ameliyattan felç olmasam bile bu seferde kaç ay yatacağımdan bahsettiler uzun uzun..

Kendimi aylarca toparlayamamıştım..yemek yemiyor konuşmuyordum..başka insanlara bakıp ne kadar mutlular diye iç geçirip tekrar ağlama krizlerine giriyordum..ya da insanlar ne kadarda küçük şeyleri dert ederlermiş yaşantısında en çokta bunu gördüm şu kısacık dönemde..

Ayşe’nin tırnağı kırılmış saçlarını istediği gibi yapamamış kuaförü ve sevgilisinden de ayrılmış ne kadar kötü değil mi ? ölümü bile düşenebilecek kadarmış...oysa biz ve bizim gibiler ne yapmalıydı nasıl kurtulmalıydık bu ikilemden ameliyat olmalı mıydım yoksa olmamalı mıydım yatağamahkumkalabilir miydim yoksa özlemini duyduğum yıllardır hayalini kurduğum düzgün fiziğe sahip olabilir miydim..ümit etmek güzel şey hele gerçekleşmesini çokta istiyorsanız bu kaçınılmamalı fırsat varken diye düşündüm ve ameliat olmaya karar verdim...

O gün bütün tetkiklerim bitmişti ve doktorlar ameliyatım için hiçbir sorunum olmadığını söyledi sadece kan lazımdı...ve en zor bulunan kandı benimki bulamamıştık..0rh(-)ti eğer bulamazsak ameliyat 1hafta ertelenecekti ve belkide bir daha bu cesareti yüreğimde bulamayabilirdim ..Ama canım babamın uğraşları sayesinde kanı bulabilmiştik..hiç tanımadığım o kan veren insanlara sonsuz teşekkürler ediyorum...Doktorlar çok şanslı olduğumu geçenlerde bu kan grubundaki bir hastanın olduğunu ve bulamadığı için 3hafta ameliyatının ertelendiğini söyledi..Ben şanslı olup olmadığımı ameliyattan sonra göreceğiz dedim ve doktorum tebessüm edip korkmamı söyledi..Gerçekten harika insanlar bilseydim bu kadar ilgilendiklerini endişelenmezdim heralde..Ameliyatım başarılı sonuçlanmıştı..Ama asıl zor dönem ameliyat değil sonrasıymış..bilemedim..ilk 1haftam ağrılarım oldu sonra ağrılarım olmadı ama rahat yatamamamın ve hareketlerimin kısıtlayıcı olması sinir bozucuydu..önceleri ağlamakla geçti herkese bütün aileme yük oluyormuşum gibi hissedip ağlıyordum..Beni hiç yalnız bırakmadı gözyaşlarım en çokta yanımda onlar vardı..şu an ameliyatımdan 8 ay geçti ileriye dönük endişelerim var ama umutluyum her günüme şükrediyorum Rabbime..Meğer sağ yada sola dönüp yatmak ne kadarda büyük nimetmiş arkana desteksiz yaslanmak mesela yada yataktan yardımsız kalkmak ...

Allaha hergün dua edin ve verdiği nimetlerin değerini bilin hepinize geçmiş olsun sağlıklı uzun ömürlü yıllar dilerim hepinize!...

ne güzell ,,yinede bir çok insandan şanslısın bence bunun kıymetini bilmek lazım çok geçmiş olsun tekrardan

Ya sevilla ne yaptın yaaa.Ya boğazımda düğümlendi bişiler.Gözlerim dolarak okudum yazını.Ne kadar güzel ifade etmişsin.Ben ameliyat öncesindeki sıkıntılarını anlayabildim ama ameliyat sonrasındakiler de üzdü beni

Dua etmek çok büyük bi nimet..Sana da sağlıklı ve hayırlı ömürler sevilla...

bencede çook güzel.etkilendim ama kendini hayata bağlanmışsın ve buda sana başarıyı getirmiş..bence mucadelenden vazgecme ve hep kendine güven.güvenki hayat bağlanmayı başarırsın....