Şok anında duygular, düşünceler, davranışlar...

DİLERİM YAŞADIĞIMIZ SÜRECE YARADANIMIZ BİZLERİ BU KADAR BÜYÜK VE DAYANILMAZ ACILARLA SABRIMIZI ÖLÇMEZ.ŞÜKÜRLER OLSUN BU GÜNÜME, AİLEME, İŞİME,ÇEVREMDEKİ İNSANLARA...

boğulma anım...

Gerçekten çok üzücü.. Allahım sabır versin...

Bundan 6 sene evveldi... Kusadasında tatilde iken...Denize girdim... Depremden dolayı denizin dibinde olusan çatlaklardan birine ayagım takıldı ve ondan sonra ne olduysa oldu...

Panikten dibe doğru batmaya baslamıstım.. O anda henüz 3 yasında oğlan oğlum gözümün nne geldi.. Kim bakardı, ne yapardı.. Sonra babannesi onu büyütür..

3 kisi geldik iki köisi dönecekler.. Yani o ana kadar yasadığım hersey gzümün önüneden geçti.. Geçirdiğim ameliyatlar, anemin ağlayısı.. tabi benim denizin dibide kalmam kısa sürsede derler ya hani hayatı film seridi gibi gözünün önünden geçer.. Aynen öyle sonra çığlıklar duymaya baladım.. Ve bir el uzandı buna denizin üstünden sıkıca tutup çıktıpm.. Sahile zor bela attım kendimi.. Tabii o arada söyediklerimi sayıkladıklarımı sne siz sorun ne ben söyliyim...

Allahım kimseye böyle acılar ve tecrübeler yasatmasın...

12.13. yaşlarındaydım dayımın cocuklarıyla futbol oynuyorduk dinlenmek için biraz mola vermiştik birden kimin başlattığını şu an hatırlayamayacağım bir tartışma başladı tartışmanın konusu yandaki elektirik direğine kimin korkmadan cıkacağıydı.

Dayımın oğlu şaban ben taaaa tepeye kadar cıkarım dedi.

Cocuk aklımızla olum kimse tepeye cıkamaz dedik.

Bu sözümüzün etkisiylemidir bilinmez şaban ayağa kalkıp hızla direğe tırmanmaya başladı.

Bizler aşağıda hayret ve hayranlıkla onu izliyorduk tırmandı tırmandı tırmandı dediği ğibi taaaaa tepeye kadar tırmanmıştı.

Derken elini elektirik teline uzattı ve müthiş bir kıvılcım eşliğinde elektirik direğinden aşağıya düştü benden sadece 5. 10. metre ötede hareket etmeden yatıyordu.

Ben gercekten cok korkmuştum titremeye başladım ne kadar titrediğimi şimdi hatırlıyamıyorum nasıl eve geldiğimide.

Aklımda kalan sadece şabanın benden 5. 10. metre ötede hareketsiz yatmasıydı.

Şabanı hastaneye götürdüler ama malesef kurtulamadı.

Ölmüştü meğerse tırmandığı elektirik direğinden yüksek gerilim hattı geciyormuş.

Ama onu ölümünü bir türlü kabullenememiştim hep bu yaşadıklarım bir rüya diyordum bir ğün uyanacağım ve yine şabanla futbol oynuyacağız misket oynayacağız onun rengarenk misketlerini kazanacağım derdim kendi kendime

Ve bu feci olaydan sonra ne futbol oynadım nede misket şabanla birlikte onlarıda gömmüştüm toprağa sanki bu ölümün suclusu onlarmış gibi.

Her ölüm zamansızdır derler.

Hele hele cocok yaşta ölmek ölümlerin en zamansızı.

9 yaşlarında geçirdiğim bi trafik kazasıydı. birden karşıma çıkan motorsiklet ve bi
kaç takla sonra yolun karşısında duran abimin ayaklarının dibine düşmek...
o an tek düşündüğüm abimin durumuydu o anda onun ne yapacagını kavrayabilmek..
sanırım o anda aklı başında olan bi tek bendim ve etrafımdakiler büyük şoktaydı. hele annem elin adamının arabasını boşalttıda beni hastaneye götürtmesini emretti. herşey bi anda oluyodu. işin diğer ilginç yanı da hastanenin yolunu ben tarif ettim. o an herkezin aklı karışmıştı herkez şoktaydı yani
ben gayet normaldim ama yaptıgım abuk sabuk konuşma kimseye haber vermeyin kaza geçirdiğimi dedim özellikle o zamanlar polis okulunda okuyan abime sölememelerini istedim.. buda böle bi olay işte.
herkeze saglıklı günler diliyorum öpüyorum kocaman hepinizi

arkadaşalar bu yazdıklarınız başınızdan geçen birebir yaşadıklarınız.benim sizinle paylaşacalrım ise sadece bir sitede gördüklerim.bunları paylaşmak istiyorum çünkü böyle bir şey ne gördüm nede duydum.otopsi adında bir sitede insanlara yapılan davranışları evet davranış diyiyorum çünkü seyrederken tabi seyredebildiğim kadarı ile,gördüklerime inanamadım.insanları, sadece ceset dahi olsa,ne kadar rahat ve sıradan bir işmiş gibi,evet bu onların işi ama yinede bu şekilde olmalımı diye insan düşünmeden edemiyor.bir kurbanlık gibi paramparça ettiklerini gördüm.günlerce aklımdan çıkmadı.insan olarak kendimi aşağılanmış hissettim.ben sadece vucüttan meydana gelmiyorumki.bu iş yapılacaksa biraz daha saygı gösterilmesini istiyorum öyle olması gerektiğini hissediyorum.o siteye bakın ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.

O.boğa ilk kurşunu yediğinde neler hissettin benim bir arkadaşım kurşun yarası almıştı ve yediği kurşunun canını hiç acıtmadığını sadece kurşunun ğirdiği yerde bir sıcaklık hissettiğini söylemişti.

sendede böylemi oldu?

Birde yürüyemeyeceğini ilk duyduğunda tam olarak neler hissettin?
o anki duygu ve düşüncelerini bizimle baylaşırmısın?

tabiki cok özel değilse..

Evet, acı hissedilmiyor. Hatta kan görmediğin sürece vurulduğunu anlamamak bile olası.. Fiziksel acı daha sonra ortaya çıkıyor.
O an için sanırım en akılda kalan şey, çatışmada yaşanan hiçlik/boşluk/anlamsızlık/öznelikten çıkma/nesne olma

Yürüyemeyeceğimi ilk duyma diye birşey olmadı bende. Kimse bana "yürüyemeyeceksin" demedi. İnsan zamanla kendi kendine biliveriyor/anlayıveriyor/kabulleniveriyor/umarsamayıveriyor ve sonra da kaldığı yerden devamediveriyor

Ben hala şoktayım..

evet arkadaslar hepımız cok buyuk şoklar yasadık burada paylasılamıyacak buyuk şoklarımızda var yasadıgımız ve bır omur boyu ıcımızde yuregımızde yer eden bızle mezara kadar gıdecek şoklar... ben bunu bırkac defa yasadım o kadar özel ki burada asla yazamam. Allah kımseye de yasatmasın o anı yasadıgımda tabıykı ılk dusundugum sey bır an yok olmayı basarabılmektı

slm ben 2001 mayıs ayında benım kullandıgım arabayla kaza gecırdım kazadan sonra ilk hatırladıgım gözlerimi hastanede actıgım ve ablama bacaklarımı hıssedemıyorum yoksa sakat mı kaldım, demek oldu sakatlıgımı cok kolay kabullenmıştım yada öyle görunmeye çalıştım hep

İleri geri sallanıp, ağlamak... Tek soru... "neden?"

Derin bir hüzün yaşarım...Bu da mı gelecekti başıma der ve bir offff çekerim...

Abimin öleceğini haber verdıkleri an...Tek yapabildiğim deli gibi ağlamak ve yüce yaradana dua etmekti ondan başka kimse yardım edemezdi bana ve dualarımı geri çevirmedi hayatımın dönüm noktalarında beni yanlız bırakmadığını hissettiren yegâne varlık.