yağmurlu bir günde oğlumu fizik tedavi merkezine götürürken yanımdan boş geçen yolcu minibüsünün tekerlikli sandalyeye görünce almadan geçmesi.ogün gerçekten çok üzülmüştüm çünki hava yağışlıydı.Üstelik diğer günlerde de şöförlerin ''kardeşim sandalyeyi daha önce niye kapatmıyorsun ''diye azarlamaları cabası ; sanki çocuğu oturtabileceğim yer varmışda ben garezine sandalyeye kapatmıyormuşum...insaflı şöferleri beklerken çoğu kez tedaviye geç gittiğim anlar oldu.acaba çocuğu yere oturtupda sandalyeye kapatsamıydım.
birgünde izmir ege üni.hastanesinde çocuk nöroloji ne gittik.bölüm hastahanenin 6.kattında asansörle çıkmak gerekiyor .biz asansör bekliyoruz asansör gelince engelsiz (diyeyim ama gönülleri engelli)kişiler bizden önce binipde yukarı çıkmaları ya da aynı anda binipde 1 üst katta inenlere gerçekten çoooook! kızıyorum!!!
birgünde izmir ege üni.hastanesinde çocuk nöroloji ne gittik.bölüm hastahanenin 6.kattında asansörle çıkmak gerekiyor .biz asansör bekliyoruz asansör gelince engelsiz (diyeyim ama gönülleri engelli)kişiler bizden önce binipde yukarı çıkmaları ya da aynı anda binipde 1 üst katta inenlere gerçekten çoooook! kızıyorum!!!