arkadaslar ben 21 yasında bir gencim. sizinle bir anımı paylaşmak istiyorum.
bundan 2 sene önce unıversitede okuyan biriyle tanıstım ve iliskimiz basladı. herkes bizi taktır ediyordu. cunku hıc ayrılmıyorduk. ben lise okuyordum ve hergün dersi yokken okula geliyordu ve okul cıkısı beraber gezerdik. ailemle tanıstırdım, ben de annesı ve kardeslerı ıle tanıstım. sürekli telefonla ailesi ile konusuyordum. aramızda kırgınlıklar olmuyor deıldı, ama en sonuncusu gülden ailesinin yanına gitmisti, ailesi ve akrabaları kızın aklına girerek düşünceleri değistirmişler. daha sonra geldiginde ise son biz kez görüstük ve o an bütün hayatım karardı. o sözü hala unutamıyorum. babam senin durumundan dolayı istemez dedi.
durumum (koltuk deyneklerıne mahkum ama her ıstedıgını yapabılen biriyim).
iste arkadaslar o an ölmüstüm. aslında iyi de oldu diye düşünüyorum. bu söz sayesinde hayata baska acıdan bakmaya basladım. onun ıcın artık hıc bır kıza guvenmıyorum.
bundan 2 sene önce unıversitede okuyan biriyle tanıstım ve iliskimiz basladı. herkes bizi taktır ediyordu. cunku hıc ayrılmıyorduk. ben lise okuyordum ve hergün dersi yokken okula geliyordu ve okul cıkısı beraber gezerdik. ailemle tanıstırdım, ben de annesı ve kardeslerı ıle tanıstım. sürekli telefonla ailesi ile konusuyordum. aramızda kırgınlıklar olmuyor deıldı, ama en sonuncusu gülden ailesinin yanına gitmisti, ailesi ve akrabaları kızın aklına girerek düşünceleri değistirmişler. daha sonra geldiginde ise son biz kez görüstük ve o an bütün hayatım karardı. o sözü hala unutamıyorum. babam senin durumundan dolayı istemez dedi.
durumum (koltuk deyneklerıne mahkum ama her ıstedıgını yapabılen biriyim).
iste arkadaslar o an ölmüstüm. aslında iyi de oldu diye düşünüyorum. bu söz sayesinde hayata baska acıdan bakmaya basladım. onun ıcın artık hıc bır kıza guvenmıyorum.