yıl 1996 aylardan temmuz 15 nasıl unuturum ki...
Bende askerlik görevimi yapıyorum sabah nöbetten geldim ve bir arkadaşımla birlikte mühimmat koymak için yer açıyoruz o günün şanslıları bizdik. ne kadar zaman geçti aradan bilmiyorum ama önümüze bir kaya parçası çıktı onu çıkartmak için tüm gayretimizle çalışıyoruz, ama bilmiyoruz ki o bizim yaşamla aramızdaki tek bağ olduğunu nerden bilebilirdik. biz ulaştık amacımıza ve tekrar açmaya başladık ne oldu anlamadım üzerimde bir ağırlık ayağa kalkmaya çalıştım ama başarılı olamadım arkadaşlarımızn yardımı ile çıkarttılar bizi hemen doktoru aradılar ve ben botlarımı çıkartın dedim ama zaten botlarımı çıkartmışlardı ve ayaklarımın şiştiğini gödüm ama bir anlam veremedim.
şemdinli askeri hastanesinde bir ameliyat arkasından diyarbakır askeri hastanesinde ameliyat ve bir hafta yoğun bakım ünitesi sonrada ankara gata...
doktorun biri bana ailenden birini yanına refakatçi olarak gelmesi gerekiyor dedi bende hayır dedim haber vermek istemiyorum duymalarını temiyorum dedim.nasıl yapacaksın tek başına dedi yemek saati idi yemeği getiriyorlar dedim tuvalet ihtiyacını nasıl gidereceksin dedi iki kişi girsin koluma yavaş yavaş giderim dedim tek kelime etmedi ve gitti.
sabah klinik başhekimi dahil tüm doktorlar benim başımda ve bana belirlibir süre yürüyemeyeceğimi söyledilero an hiççççç umrumda olmadı sanki bana değilde başka birine anlatıyorlar gibi geldi ama yarım saat sonra anladım ki kazın ayağı perdeli...
zor günler atlattım hemde çok zor günler yaklaşık olarak iki sene devam etti bu ama baktım ki hayat devam ediyor nede ben gerisinde kalayım dedim başladım akmaya gecelere ve gündüzlere
işte benim hikayemde bu arkadaşlar iyiki varsınız
Bende askerlik görevimi yapıyorum sabah nöbetten geldim ve bir arkadaşımla birlikte mühimmat koymak için yer açıyoruz o günün şanslıları bizdik. ne kadar zaman geçti aradan bilmiyorum ama önümüze bir kaya parçası çıktı onu çıkartmak için tüm gayretimizle çalışıyoruz, ama bilmiyoruz ki o bizim yaşamla aramızdaki tek bağ olduğunu nerden bilebilirdik. biz ulaştık amacımıza ve tekrar açmaya başladık ne oldu anlamadım üzerimde bir ağırlık ayağa kalkmaya çalıştım ama başarılı olamadım arkadaşlarımızn yardımı ile çıkarttılar bizi hemen doktoru aradılar ve ben botlarımı çıkartın dedim ama zaten botlarımı çıkartmışlardı ve ayaklarımın şiştiğini gödüm ama bir anlam veremedim.
şemdinli askeri hastanesinde bir ameliyat arkasından diyarbakır askeri hastanesinde ameliyat ve bir hafta yoğun bakım ünitesi sonrada ankara gata...
doktorun biri bana ailenden birini yanına refakatçi olarak gelmesi gerekiyor dedi bende hayır dedim haber vermek istemiyorum duymalarını temiyorum dedim.nasıl yapacaksın tek başına dedi yemek saati idi yemeği getiriyorlar dedim tuvalet ihtiyacını nasıl gidereceksin dedi iki kişi girsin koluma yavaş yavaş giderim dedim tek kelime etmedi ve gitti.
sabah klinik başhekimi dahil tüm doktorlar benim başımda ve bana belirlibir süre yürüyemeyeceğimi söyledilero an hiççççç umrumda olmadı sanki bana değilde başka birine anlatıyorlar gibi geldi ama yarım saat sonra anladım ki kazın ayağı perdeli...
zor günler atlattım hemde çok zor günler yaklaşık olarak iki sene devam etti bu ama baktım ki hayat devam ediyor nede ben gerisinde kalayım dedim başladım akmaya gecelere ve gündüzlere
işte benim hikayemde bu arkadaşlar iyiki varsınız
