Bu dünyada hiç yüzüm gülmedi...

12 sene hiç istemediğim bir meslekte çalıştıktan sonra bipolar nedeniyle malulen emekli ettiler. Emekli olduktan sonra bilgisayar üzerinden iş yapabilirim diye programlama mesleği öğrendim. Dış bağlantılarım ile yaptıklarımı satmayı düşünüyordum. 2020 den beri uzaktan çalıştım. Bununda başaramadım buda yarıda kaldı. Şimdi kullanılmaz hâle geldim.

Bu dünyada hiç rahat yok. Emekli oldum diye sevinemedim. Sanmayın çalışmayanana para var. Eve döneyim tekrar birşeyler yapmam gerekecek. işin içinde para olunca insan herşeyi yapıyor ve ucuz iş gücü. Ben bu feleğin tekerine çomak sokayım. Ölmeden rahat yok. Dertleşmek istedim

Kendinle hayatla barışık olmaya devam et geçmişte başarmamış olman gelecekte olmayacak anlamına gelmez vazgeçmemek gerek @algea

Hakkımızda hayırlısı olsun.

Bu kadar da değil arkadaşlar. Bakım evinde bile çalışayım dedim. Fabrikadan beyaz eşya ayakları için conta getiriyorlar iş basit çapaklı contaları ayıracak sonra conta pullu saracak, saydıktan sonra torba içine atacaksın ve bunu haftanın 5 günü yapacaksın. 2 hafta sonu para geldi. Tam Kemal Sunal işi. 700 TL verdiler diye imza attırdılar. Gelen para 600 lira ırgat işi tam. Ben anladım dönen numarayı bir şey demedim. Bir arkadaş sormuş ne oldu diye, çalıştığınız kadarını veriyoruz diye susturmuşlar. Bir daha tövbe yaparsam ırgatlık işini bakım evinde. Şimdi Annemin eve getirmesini bekliyorum. Vesayet çıktı inisiyatif onda. Son olaylardan sonra korkmuş ve son tehşisimden dolayı da 1 sene orada tutacağım diyor başka birşey demiyorum 54000 lira aylık para veriyoruz. Öyle Annemin korkuları için cebimizden para gidiyor. Sana vereyim o parayı ilaçları içmek konusunda sorun çıkarmam doktor kontrolüne birlikte gideriz diyorum. 73 yaşında yaşlı kadın hiç geri adım atmıyor. Benim son durum bu. Bugün izinli çıkartılar derdim kendime yeter. Konuşacak birisi aradım. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim

Yıllardır gününü bile planladığım 07/04/2025 gününde intihar etmeyi düşünüyorum. Kala kala 2 ay kaldı. Intihar etmeden önce bir insan ne düşünür buradan takip edebilirsiniz. Yazacak çok az şey kaldı. Bir developer olarak yapacağım son kodları yazdım sisteme borçlu gitmeyeceğiz. 48 yaşındayım iyicene yaşlandım genç iken normal hayatta dönüşüm kolay oluyordu. şimdi yüklediler ilacı anlayıp dinlemeden. Birde üniversite shrink'leri vesayet denen haltı hakkımda karara bağladılar. Ben özgüğümü tercih ediyorum. Ne daha fazla ne yemek istiyorum ne de eğlenmek. Acı çeken algea olarak herşey huzura kavuşacak. Herşey hazır son detayları hallettikten sonra ruhumu teslim etmek istiyorum. Defalarca tükettiler bir kenara fırlattılar. Bunlar YÖK shrink'leri herkezi hükümetin hazırladığı şablonlara göre formatlamaya çalışıyorlar. Daha önce de uğraştılar benle. Türk ulusunun TSE standartlarına uyduramadılar. Annem nereden bulaştırdıysa sosyopat Profesörlere elimi verdim kolumu kopartılar. Ailem ölmüş zaten ne sevgi var ne de ilgi yardım edecek kimse çıkmadı. Bu yaşa kadar hiç yüzüm gülmedi bundan sonra da bir değişiklik olmaz. Ilahi adalete inanın yaptıkları kimsenin yanına kalmaz. Yaşamak istiyorum artık aranızda.

@algea, merhaba hiç hastanede yatışınız oldu mu? Kendinize bir şans daha verseniz? Ben 2 kez intihar ettim. Ölmeyi başaramadım. 3.'ye İntihar etmeye kalkacağımda aileme söyledim. Hazırlıklı olsunlar diye. Doktorumunda haberi vardı bu durumdan onunlada helalleştim ama benim psikiyatri bölümünde yatmamı istedi. Bizler için son şans ver kendine son kez hastanede tedavi ol dediler. İyikide hastaneye yatmışım ve tedavi olmuşum. 4 ay oldu depresyon ilaçlarını bıraktım günde 260 mg alıyordum. Ve %80 İyiyim. Hepimizin sıkıntıları var, belki sizin daha ağır belki benim ama ne olursa olsun yaşamak güzelmiş. Son şans ne dersiniz?

@algea,
İntiharı yaşamış biri olarak size akıl veremem ama sizi anladığımı buradan ifade edeyim.

Ez cümle: İyi insanlardan destek alın. Akışı yakalayınca gerisi geliyor.

12 sene çalışmışsin. O mesela bende yok. Sıfır başarı ile yaşıyorum. Aramızda dağlar kadar fark var. Sen yine yapacağını yap da. Boş Adam değilsin. Hatırlatayım dedim...

Ben daha önce 2 defa intihar ettim. 3. de kesin kararlıyım tüm hazırlıklar tamam. Doktora hiç bir şey demeye gerek yok. Zaten 5 dk. ayırıyor asistanlar. Birşey demeye gerek yok bir kere daha mı hastaneye yatırsınlar. Ötönazi olmadığına göre Türkiye'de bu işi kendimiz halledeceğiz. Kimsenin yaşamını uzatmanın anlamı yok. Ne kadar yaşayacağıma ben karar veririm. Bir ukela shrink'in dediğini yapacak değilim.

7 yaşımda astım la boğuştum 15 ile kadar ilde göğüs olmadığı için dahiliye yeni götürdü babam her zaman onlarda anlamadı sürekli penisilin iğne verdi ne astım geçti ne de iğne acısı iğne yide komşuda vuruyorsun yalan doğru diyodu ben hemşireyim vuran kişi neyse o çektiklerim yetmedi geldim 28 yaşıma psikoz başladı avare oldum dört yıl kendi kendime gezdim yine iyiydi ama gerçeklikten kopmuş tüm neyse 31 -32 yaşlarımda xepliona başladım başlamaz olaydım şaftım kaydı ilk iğnede döndüm kaldım 13 saat ortalama yatardım isteksizlik stres eve kapanma başıma bela oldu ölmeyi denedim defalarca can çekilmekten korktum yapamadım dikkat edin iki olayda da iki hastalıktada devlet hastanesinin vurdumduymazlığı ikisindede devlet hastanesi bakmıyor baştan saçma gönderiyor neyse bu xeplion belası da 7 yıl sürdü canım çıktı defalarca zor dayandım hatta dayanamadım intihara teşebbüs ettim iki olayda da mahvoldum şimdi ne oldu özel hastaneye koştum yüzde elli açıldım oda devletin verdiği xeplion ünlü 3 aylığının kandaki pisliği geçmiyor yani rahat bir nefes alamadım bence konuyu açan arkadaş ben çalışabilsem bu kadar çekemezdim herkez haline şükretsin ama bir sözüm var ' acının acıdan farkı yoktur azı çoğu vardır'

Artık hiç kimsenin yüzüne bile bakmak istemiyorum küstürdüler hayatta. Annemin bana son yaptıkların yutulur tarafı yok. Bu ailede kaldığım sürece hiçbir şey değişmez. Kısır döngüye girmişiz bir kere hiç bir şey normale geri dönmez.

İyi insanlarla karsilasmak benim sansim oldu. Siz de vazgecmeyin. Dua edin. Duaniz kabul olacak diye bir sey iddia edemem, benim dualarim da kabul olmadi ama dayanma gucu bulacaksiniz, buna emin olun. Tanri'ya donun.

Ben de hayata kotu bir ailede basladim ama su an arkadaslarim benim ailem. Kendi ailenizi kurun. Yasadikca umut vardir.

imkanlar dahilinde kendi dünyanı kurmak, olanı kabullenmek belki insana güç verir. Milyarlarca insan gelip gitti. Milyarlarca insan daha gidecek. Milyarlarca hikaye var, milyarlarca trajedi var. Ama inanmıyorum ki milyarlarca mutluluk yoktur, hayat genelde acıdır. Kiminin acısı çok, kiminin azdır. Kiminin acısı çok ama bakış açısıyla hafifletir. Kiminin acısı az ama bakış açısıyla ağır yapar. Evet zordur, evet insan ölmeyi kurtuluş diye kabul etmeye başlıyor. Ama kesinlikle hayat her acıya rağmen son ana kadar yaşanmaya değer. Tek kullanımlık hak bu, tekrarı yok. Güçsüz olup yaşama hakkından vazgeçen, yaşama hakkını sonsuza dek kaybeder. Güçlü olup, olanı kabul edip yetinen, kendi dünyasını kurup yaşamaya çalışan yaşama hakkını sonuna kadar kullanmış olur. Bana göre mutsuzluk intiharın meşru gerekçesi olamaz. Ötenazi olan ülkelerde de bu gerekçe ile ötenazi yapılmaz. Mutsuzluk bakış açısıdır, imkanların konusudur. Ölümün konusu değildir.

Ben hollandayim benim biyolojik annem hiç olmadı sayiyiyorym

Daha önce bahsetmiştim. Hiç birşeyler yapmadan kendi mı insan olarak hissetmiyorum. Hafıza sorunları başlayınca Developer işlerini bıraktım. Emeklilikten sonra ikinci çöküşüm bu oldu. Boşta duruyorum şu an bana göre değil. 48 yaşında 80 lik dedeler gibi oldum. Ölümü mü bekleyeceğim hiç birşey yapmadan. Tanrı inancım var bu dünyada görevim sonlanmış gibi hissediyorum. Üretime katılamıyacaksan yaşamanın bir anlamı da yok. Yaşamımı sonlandırırsam Tanrı tarafından cezalandırıcağımı sanmıyorum. Bana ayrılan parayı ihtiyacı olan kişiler kullanacak. Kimi yaşamayı tercih eder kimi ölümü. Ben herkesin aklına bile getirmekten korktuğu ölümü tercih edeceğim. Her ölüm yeni bir başlangıçtır.

@algea, düşüncesi bu seviyelere gelmiş birisine akıl,tavsiye verilmez ama bunu bugün okudum ve bir şey demeden geçersem vicdanım rahat etmeyecek .psikolojik olarak rahatsız olan bizler dönem dönem çok kötü oluyoruz kendimizi kaybediyoruz dün olanlar belli ama yarın tamamen süpriz ve bu hastalıklar anlık değişiyor lütfen hergün yarın karşına çıkabilecek güzel süprizler nedir diye düşün. lütfen pes etme. sadece kendin için değil tüm psikolojik hastalar için dayan. çünkü ben bu durumdaki insanlarla ilgili kötü haber duyduğumda çok üzülüyorum ve korkuyorum. seni tanımıyorum benden büyüksün ama tanımadığın ben için , tanımadığın buradaki hastalar için şanş ver. burada herkesle konuşabılırsın bana veya başkalarına yazabilirsin mektup arkadaşı misali. senin süreçlerinin benzerlerini yaşamış birisi olarak senden rica ediyorum

@algea, İnsan üretime geçimini sağlamak için katılır. Aksi halde insan tembeldir, barınabiliyor ve karnını doyurabiliyorsa üretime katılma gibi bir derdi olmaz. Elbette çalışkan biri için bu uğraş yaşam için iyi bir motivasyondur. Hiç çalışmadan, tüm zamanın boşta olması insanı depresyona sürükler. İşsizlik ve arkadaşsızlık gerçekten çok kötü durumlar. Sizi anlıyorum ama hayattan fazla bir şey beklememelisiniz. Biz intihar etmeyi düşünmüyoruz, mutlu olduğumuz için mi? Hayır, katlanıyoruz. Kendimiz için, başkaları için...

Yaşlı Anneniz var ve siz intihar ettiğinizde kadının ne yaşayacağına hiç değinmiyorsunuz bile. O kadın ki yaşınız kadar sizin için uğraşmış. Yaşınız kadar sizin için karşılıksız uğraşmış. Bu kadar fedakarlığın karşılığı ona oğlunun intiharını yaşatmaya "hiç" hakkınız yok. Hayattaki durumunuzu kabullenin ve elinizden geldiğinin iyisini yapıp vicdan rahatlığıyla yaşayın. Güçlü olun, direnin, mücadele devam etsin. Pes etmek, kaçmak, anneyi düşünmemek çok çok yanlış düşünceler.

Yo. Akıl hastası olmayan insanlar bayağı mutlular. Benim gördüğüm adamlar maşallah cennette yaşıyorlar. Ama sorduğun zaman "e bizim de kendimize göre problemlerimiz var" derler. İşte anahtar nokta da bu. Senin kendine göre lüks problemlerin var. Oysa Akıl hastası hayata bir yerden tutunmaya çalışır. Savrulmuş yapraklar gibi. Tutunması da zordur. Hep bir tarafa çarpar. O çarpmanın etkisiyle hep sersem gibidir. Bir türlü durulmaz. Kafa hep karışıktır. Ama diğerlerinin acısı varmış. Sizin acinızı sevsinler!!!