ne yaptığımız değil,yaptığımızla nereye varabildiğimiz önemli.geçmişi geçmişte bırakıp ders almasını da bilelim.yarından hep umutlu olursak mutlu olabiliriz bugün....
bazen bulutlar kalkmaz ama zorla güneşi getiremezsin.ben denedim,gelmedi güneş.geç oldu ama anladım düğümü yine biz çözeceğiz.hayatımızda nasıl da sorumluyuz.kimselere bırakmayın hayatınızı,kaybedince anlaşılır değeri yaşamanın,birkaç saniye yetti bana ama güvendiğin dal da yok,ağaçlar da uzakta. ne oluyor? düşüyorsun.cahillikten çaresizlikten diyorum.ilk hatalar ondan.bir daha hata yapmadım hayatımda,insan öğreniyor bedelini ödedim . unutmayın,sizden değerli kimse yok.yok işte kendini değersiz hissettiğinde sana değerli olduğunu haykıracak ses.duyamazsın.içindeydi biliyormusun,içindeydi o ses . geç de olsa ben duydum..... pişman mıyım?başka çözüm yoktu o zamanlar için.çözümsüzlüktü problem,amaçsız bir yaşam.her zaman uğraşacak düşünecek birşeyler olsun hayatınızda. 4 duvar ezmesin sizi.4 duvar. beni onlar ezdi.dışarda bir dünya var,çıkın bakın ki bu dünya sizinle güzelleşsin.çıkın bakın,seni dışarda olursan görebilirim.
mutsuzluk nedenlere bağlı ve bu nedenler kalkmadıkça mutlu olunamaz.önemli olan bu nedenleri doğru biçimde kaldırmak.aksi takdirde mutsuzluk ,ki bir bilgisayar virüsüne benzer,şekil değiştirip yine karşınıza çıkar.bazen tanıyamazsınız bile,anlamazsınız yavaş yavaş batmakta oldugunuzu. ben yine de en büyük sorumlulugun anne babada oldugunu ve mutsuzlugun ilk tohumlarının onlar tarafından ekilebildiğini düşünüyorum,gördüm de. farkında değiller çoğu zaman.cahillik diyelim.ya da intikam,ben çektim çocugum da çeksin hesabı.sevgi kolay bir kelime ama yaşatmak zor.bebeğini kucağına almakla başlar.annem demiştir ki:ben çocuklarımı kucağımda uyutmadım kokuma alışmasınlar diye,çünkü çalışıyordum.ağladıklarında kucağıma almadım sallamaya avutmaya alışmasın.yatardı ağlardı susardı.
orada yatan bebek ben,bugün anlıyorum annemden ne istediğimi ve aslında herseyin o yıllarda başladığını.ne ekersen onu biçersin.sevgi bazen ufak bir kucaklama.saatler istemez.anne kokusunu alamamış bebek deyince aklıma camiye,karakola ,çocuk yuvasına bırakılanlar gelir.annesi doğumda ölenler gelir.anne olanlara ve olacaklara sözüm,bebek deyip geçmeyin.ilerde hatırlamaz demeyin.siz ilerde zaten itiraf edeceksiniz hatalarınızı çocuklarınıza.en iyisi o hataları yapmamak.sadece sevgi.paradan önemliydi.ben ölmüş olabilirdim yıllar önce.bunun telafisi yok.neyse,geçmişle de olanla da bitenle de barıştım.herkes şanslı değil hayatta,benim gibi 4 ayak üstüne düşmez.kendinizle ilgili konularda israrlı,kararlı,inatçı olun.
