Depresyon ile mücadele yöntemleriniz nelerdir?

Depresyon çıkmak için neler yapmak gerek , hayatla nasıl başa çıkıyorsunuz ?

brawl stars oynuyorum zaman nasıl geçiyor fark etmiyorum.

yaklaşık 20 senedir dermansız depresyon hastasıyım ilaç içmek dışında yaptığımız hçbiriey yoktur...
hani maddi olarak durumumuz düzelince nisbeten bizde düzeliyoruz ama maddi durum kötü olunca bizde kötü oluypruz...

Depresyonsuz yaşayabilen kaç engelli var ki?
Hobi edinmek faydalı olabilir belki.
Mesela ben C bilgisayar programlama dili öğreniyorum 50 yaşında. Biraz kafa meşgul ediyor.

@kanekii, @Death, Depresyon tedavisi gördüğüm süreçte dünyam başıma yıkıldı. Hiç birşey yapamıyordum. Bir ot parçasının benden daha değerli olduğunu düşünüyordum. Her an her saniye intihar etmeyi düşünüyor ve intihar ettikten sonra omuzlarımdan bir yükün kalkacağını düşünüyordum. Ve zaman hiç geçmiyor sıkıntıdan patlıyordum. Hastalanmadan önce keyif aldığım hiç birşeyden gram keyif almıyor ve zaten yapamıyordum. Hastalandığımda beni 1 ay içerisinde hastaneye yatırmıştılar. 13 gün psikiyatri bölümünde yattım. Diazem tedavisi ve anti depresan tedavisi gördüm. Anti depresan zaten yıllardır kullanıyordum. Yüksek dozda. Mücadele falan edemedim ben. Herkesle helalleştim intihar edecektim. Düzenli diazem beni çok rahatlattı. Ve hastanede yatarken benden çok daha ağır psikiyatri hastalarının olduğunu gördüm ve bir nevi ibret alarak hayata tutunmaya çalıştım. Çok şükür artık iyi sayılırım. En azından intiharı kesinlikle düşünmüyorum. Sadece eski ben değilim mesela hala film dizi izleyemiyorum, öz bakım konusunda problemlerim var. Eski heyecanım yok. Ama ne olursa olsun hayat yaşamaya değer. Depresyon hastası bir insan nasıl oyun falan oynayabilir ki? Böyle yazılar okuyunca şaşırıyorum. Sanırım hastalığınız çok ağır seyretmiyor, bu sevindirici sizin için.

Ben olsam;
Kiminle yaşıyorsanız; o kişinin gözlerimlerinden önce bir depresyonda mısınız değil mısınız bir tanı bırakın ve sonrasındaki tanı ve istişareyle hareket edin

- Yemek yapmak.
- Evi düzenlemek temizlemek.
- Günlük tutmak.
- Doğada vakit geçirmek.

- Müzik yapmak, Müzik dinlemek.
- resim yada Çizim yapmak.
- Düzenli Egzersiz, spor yapmak.
- Yoga, meditasyon, Nefes egzersizi yapmak.

- İyi arkadaşlarla vakit geçirmek.
- Hayvanlarla vakit geçirmek.
- Kitap okumak.
- Sevdiğin bir şeyi yapmak.

- Seyahat etmek.
- Yeni şeyler öğrenmek.
- Yardımseverlik yapmak.
- Dans etmek, dua etmek.

- Dere göl deniz Su kenarında vakit geçirmek.
- Sakız çiğnemek.
- Çiçeklerle ilgilenmek.
- Bahçe kurmak.

- dizi film izlemek.
- sıcak duş almak.
- şarkı sözü yazmak.
- balık tutmak.

- ezber yapmak.
- eski ezberleri tekrar etmek.
- Bilardo oynamak.
- Video oyunu oynamak.

- badem, fasulye, yumurta.
- yirmi beş gram çikolata.
- yeni arkadaşlar bul.
- eskilerle bağlantı kur.

- yüz, yürü, koş.
- bisiklet çok hoş.
- ulaşılabilir hedef koy.
- gün ışığına iyice doy.

- yoğurtlu, baharatlı yemek.
- iltifat etmek, şükretmek.
- öğle vakti şekerlemek.
- kuşkonmazı yemek.

- karaoke yapmak.
- pazıl oynamak.
- Oruç tutmak.
- hayal kurmak.

- şarkılar söylemek.
- gülmek gülümsemek.
- belgesel izlemek
- yavaş olsa da yürümek.

- masaj yapmak
- Islık çalmak
- volta atmak
- şaka yapmak

- olumlu düşünmek

@aro,

Olumlu düşünmek ' en kıymetlisi; olumlu düşünürsek yukarıda yazılanlar kendiliğinden oluşuyor zaten ki kaldı ki günlük hayatta ihtiyacımız ve yapmamız gereken şeyler

Ama yapmıyoruz bor de bu tarafı var

Depresyonla mücadele etmenin en etkili yolu dışarıda iki tur atıp eve gelmek ve seni önemseyen insanlarla irtibatta kalmak diğeri ise uyumak.

@dgcnn,

Kesinlikle seni seven ve sayan insanlarla sohbet etmek ️

@aro, Günümüzde herkes depresyondayım diyor fakat gerçekten depresyonu ağır seyreden bir hasta bu yazdıklarınızın neredeyse hiçbirini maalesef ki yapamaz. Ayrıca - badem, fasulye, yumurta.
- yirmi beş gram çikolata - yoğurtlu, baharatlı yemek - kuşkonmazı yemek ve oruç tutmanın depresyonla mücadelede ne gibi olumlu bir etkisi olabilir? Bunları gerçekten siz mi yazdınız? Başka biryerden falan mı kopyalayıp buraya yapıştırdınız?

Burayı tekrar okuyunca bir kez daha farkettim ki depresyon ile bunalım, can sıkıntısı farklı şeyler.
Depresyon için öncelikle psikiyatri ile başlamak lazım.

@çamlıca,

Öncesinde aile içinde bunu faarkedenler , sonrasında doktor birlikte ile istişare; bakalım kim hasta kim depresyonda ,kim bunalımda, kim can sıkıntısında'

Evet aynen. Bir de bazı troid gibi bazı hastalıklar da depresyon sebebi olabiliyormuş.

Etken çok da mühim olan araştırıp doğru teşhis bırakmak diye düşünüyorum

@dertas,
En azından yanında biri olduğunu hissetmek o an iyi hissettiriyor.


@Can1963,
Ben majör depresyon yaşamış biri olarak dediğinizde haklısınız. Sadece ölmek istiyordum. Her şeyi boşvermiştim nefes bile bana ağır geliyordu. Hatırlayınca bile dehşete düşüyorum.

bu birazda kişinin bileceği iş. Kişinin kendisini bilmesiyle tanımasıyla alakalı. Ama ben neler yapıyorum gerekirse saaatlerce bıkana kadar düşünürüm. Kitap okurum. Bitkilerle ilgilenirim. Hayvanlarla. Gözlerimi kendi içime değil de zaman zaman dışarıya çeviririm yani dünyaya…

@dgcnn,

Aynen öyle, katılıyorum. İnsan hiç birşey yapamıyor. Burada bazı olumlu yorum yapanlar olmuş ama öyle olmuyor maalesef. Zaten o dedikleri olumlu şeyleri yapabilsek depresyonda olmayız. Herkes iyi olur umarım. Herkese acil şifalar diliyorum.

@Arche, hastalığı hafif atlatan birileri belki ama belki bunları yapabilir. Ama majör depresyon hastası bu dediklerinizi yapamaz.

Madem herkes kendinden birşeyler anlatmış ben de durumumu paylaşmak istedim.

İlk başta bipolar ve okb o kadar şiddetli değild .Yurt dışına çıkmayı çok istiyordum, elime fırsat geçti ama kimse benim arkamda durmadı. Ailem canım kanım dediğim insanlar hep beni bir köşeye atmış adeta ölümümü bekliyor gibiydiler. Sonra yoğun üzüntü ve karamsarlığa girdim. İnanın bana bu anlatılamaz, hayatımda yaşadığım en kötü histir. Yıllar boyunca bu keder ve hüzünle yatakta yattım, kalkmak istemedim. Okul kazandım okumak istemedim. Arkadaşlarım çağırıyordu gitmek istemedim. Kimseyi aramıyordum ve konuşmuyordum.
Bunu bir kartopu olarak düşünün önce ufaktı sonra yuvarlandı ve çığ oldu. Hislerimi, heveslerimi, hayat aşkımı, sevgimi herşeyimi yitirdim. Yüreğimden biri söktü kopardı. Hissiz hiçbirşeyden keyif alamıyordum. Nefes almak bile bana külfet geliyordu. Biriyle konuşmak dinlemek bile beni yoruyordu. Yatağıma yatıp sürekli uyumaya çalışıyordum.

Majör depresyona geçtiğim zaman, her elime bıçağı aldığımda boğazıma saplamaya çalışıyordum. Sürekli bileklerimi kesmeye çalışıyordum ve acıdan bayılıyordum. Kolum hep kesik yara bere içinde. İlaçla iki defa intihar etmeye kalktım. Lanet olsun ki vücudum dayanıklıydı. Arveles ve ritalini söküp içtim. Ölüme yakın olduğum andı. O an nefesimin yavaşladığını ve kalbimin yavaşlama sesini duyuyordum. Sonra göğsümde çok şiddetli bir acı hissettim. Bu acı tarif edilemezdi.. Tüp açıp kendimi boğmaya çalıştım. Ama hastanede uyandım ve günlerce kustum.

Sonra ailem beni hastaneye yatırdı. 11 gün kaldım. Daha sonra ekt yaptılar. İlk başta yine bitmedi dedim takıntılar ve bipolar. Ama şiddeti azaldı kurtuldum dedim. Daha sonra yine bipolar azdı ve takıntılar şiddetle arttı. Artık nefes alacak hal kalmadı.

Gerçekten yıldım ve keşke daha önceden tedavi görseydim de bunu yaşamasaydım. Hayatınız da yaptığınız en küçük hatalar bile büyük sonuçlara gebe. Sizlere tavsiyemdir asla bunları salmayın. Çünkü atak geçirdiğimde ne yanımda olan ailem var ne de beni anlayan biri. Keşke ölüp kurtulsaydım diyorum ama o acı bana engel oluyor.
Bu arada söylemeden geçemeyeceğim artık kendimi tanıyamaz haldeyim. Herkesi bir kaşık suda boğasım geliyor. Duygularımı kontrol edemez ve iğrenç birisine dönüştüm.

@dgcnn, hepsi yaşandı.

@Can1963,
Maalesef hocam. Ben burada abilerime ve kardeşlerime hep yardımcı olmak isterim. Çünkü insandan götürdüğü çok şey var. O yaşam sevgisi bitti mi artık herşey arap saçına dönüyor

Depresyon çok kötü bir hastalık insanın dünyası kararıyor, depresyon hastası değilim ama antipsikotiklerin yaptığı depresyonu çok çektim cehennem gibi birşeydi sanki bir yeriniz ağır yaralı ve acı içinde kıvranıyor muşsunuz gibi geliyordu. En azından psikoz depresyona göre daha hafif kalır diye düşünüyorum çünkü ben psikozum gülüp eğleniyorum iyiyim yani .

@Üzümlükekim, ben de depresyon hastası değilim. ilaç kullanmadığım dönemlerde de depresyon ve isteksizlik hiç yoktu. bana kalırsa bende de ilaçlar yaratıyor bu depresyonu ve antipsikotiğin oluşturduğu depresyonu ortadan kaldırmak için antidepresan veriyorlar. hayattan zevk almamaya başladım. ne eskiden yaptıklarımdan ne de sohbet etmekten zevk alıyorum. psikozdayken kendi dünyanda yaşarsın hiç değilse ama mutlu olursun. bu ne böyle, vallahi 10 yıl boyunca aynı durumda kalsam ki o kadar umutsuzluk basıyor ki intihar ederim diyorum.

@Samarra,
Bilgin var mı bilmiyorum ama depresyonu daha çok atipik antipsikotikler yapar çünkü depresyonun gerçekleştiği seretonini de baskılarlar ve buda seretonin azlığına neden olur ve sonuç depresyon . Ama tipik ilaçlar öyle değil daha çok dopamine etki ettikleri için böyle bir durum olmuyor.
Not: tipik eski tip ilaçlar . Atipik yeni nesil ilaçlar.

Ben bu depresyonu yaşamamak için eski tip ilaçlar kullanıyorum clopixol gibi .

Antipsikotigin yanına antidepresan da alacaksın ve bir şeylerle meşgul olacaksin o zaman depresyon nedir adını bile unutacaksın kardeşim.

Hezeyan,paronoya,okb bunların hepsi boş duran beynin ürettiği fikirlerdir.Beyin birşeylerle meşgul oldu mu bunların hepsi geçici ben hepsini atlattım beynime söz geçiyorum artık.Fazlaca ilaç ta kullanmiyorum.psikiyatri ve ilaç bagimligini bıraktım.Dunya bu geçici anı yaşamanın keyfine bakin.

Kitap okumak iyi gelir mi acaba

@Anti PSİKİYATRİ, antidepresan da sesleri artırıyor kullanamıyorum maalesef.

Sen ses duymuyorsun hayat sana güzel.

@Üzümlükekim,
Benim ne işitsel ne görsel halüsinasyonum var.Biraz kaygı ve takıntı var onuda asmisim.

Yürüyüş yapmak düzenli

@Death, Bu arada beni kendime getiren 13 günlük hastane yatışı ve günde 5 mg diazemdir. Günde 3 kere veriliyordu. Yani toplamda günde 15 mg diazem veriliyordu damar yolu ile. 13 gün boyunca düzenli kullanımda beni gerçekten çok rahatlamıştı ve çok iyi geldi. Tedavi bu şekilde devam etti. Ve normalde kullandığım anti depresanlarıda veriyorlardı.